“Samen staan we voor alle patiënten”

November 25, 2022

Eind november kwamen leden van onze nieuwe Patiënten Adviesraad in Haarlem voor het eerst bij elkaar. Een bijzonder moment voor MSD Nederland, omdat ons bedrijf voor het eerst op deze manier contact heeft met patiënten. Met de komst van de Patiënten Adviesraad gaat ook voor kartrekker Monique de Jong een persoonlijke wens in vervulling. “De stem van de patiënt mag sterker klinken. Dat weet ik door m’n werk, maar ook door wat ik privé heb meegemaakt.”

Met onze geneesmiddelen en vaccins willen wij als MSD’ers een verschil maken in het leven van mensen en dieren. Onlosmakelijk aan die wens verbonden is dat ons werk zo goed mogelijk moet aansluiten bij de behoeften van de patiënt. En wie kan daar beter over vertellen dan de patiënt zelf?

Voor Monique de Jong, Associate Director Patient Engagement, is dat een open deur. “Al jaren werken we als MSD goed samen met patiëntenorganisaties en, via hen, ook met patiënten zelf. Hun werk, zoals belangenbehartiging, het doorgeven van correcte en betrouwbare informatie en het bevorderen van lotgenotencontact, omarmen we echt. Samen staan we voor alle patiënten.”

Ambitie

“We hebben een gezamenlijk belang en daar vloeit uit voort dat we veel en graag samenwerken. En uit die samenwerking zijn ook al vele prachtige, puur patiëntgerichte initiatieven voortgekomen. Van dit soort initiatieven werden alle betrokken collega’s bij MSD altijd al blij, maar we hadden nog een ambitie…”

“Structureel en direct in gesprek kunnen gaan met patiënten, uiteraard op een manier die wettelijk gezien mag en die meerwaarde heeft voor patiënten én MSD. Dat hadden we voor ogen. Een panel waarmee we kunnen sparren over wat echt belangrijk is als jij zelf of als een naaste kampt met een bepaalde ziekte. Wat wil je weten, wat heb je nodig?”

“Het idee werd intern en extern besproken en werd zelfs onderwerp van een afstudeeronderzoek. Uit dat alles kwam naar voren dat patiënten de meerwaarde inderdaad zagen en dat we er verstandig aan deden om eerst te focussen op één ziektebeeld. Dat werd oncologie.”

Negen leden

“Op 21 november verwelkomden we de meeste leden van onze nieuwe Patiënten Adviesraad voor het eerst bij MSD in Haarlem. De Adviesraad bestaat nu uit negen mensen die allemaal op één of andere manier met (de gevolgen van) kanker worden geconfronteerd, als patiënt of als partner van een patiënt.”

“De dag stond ’s ochtends in het teken van kennismaken met elkaar en met MSD en ’s middags hebben we onder leiding van een moderator verkennend met elkaar gesproken over het thema ‘samen beslissen’. Het voornemen is om vier keer per jaar bijeen te komen waarbij we telkens een bepaald thema centraal stellen en verder uitdiepen met elkaar.”

Zelf vond ik de bijeenkomst heel inspirerend en ook onze gasten reageerden enthousiast. In de evaluatie kwamen termen terug als: ‘een groep met drive’, ‘verbinding’ en ‘geweldig’! Kortom: dit smaakt naar meer!”

Patiënten eerst

“Bij MSD is de stem van de patiënt altijd leidend; we onderzoeken wat patiënten zelf echt belangrijk vinden en welke ervaringen ze met ons bedrijf en onze geneesmiddelen en vaccins hebben. Het perspectief van de patiënt is dus cruciaal bij het bepalen van onze bedrijfsdoelstellingen. Met de Patiënten Adviesraad geven we nu concreet invulling aan onze strategische pijler ‘Patiënten eerst’.”

“Het gesprek geeft ons inzicht in de behoeften van patiënten, besluitvorming, zorgtrajecten en verwachte resultaten uit die zorgtrajecten. Deze inzichten helpen ons om te komen tot betere informatievoorziening over ziektebeelden en behandelingen. Ook kweken we meer wederzijds begrip over onze rol in de maatschappij, het belang van innovatie en onze impact op patiënten.”

“Hoe verhouden de patiëntwensen zich tot het werk van MSD? Wat spreekt patiënten aan en wat niet? Zo kunnen we vanuit een gezamenlijke ambitie projecten opzetten om de zorg voor mensen met een bepaalde ziekte te verbeteren. Ook willen we een brug slaan tussen dit panel en collega’s van alle afdelingen, zodat het patiëntperspectief bedrijfsbreed nóg meer wordt meegenomen.”

Persoonlijk

“Binnen de gezondheidszorg mag de stem van de patiënt sterker klinken. Dat weet ik door m’n werk, maar ook door wat ik privé heb meegemaakt. Mijn moeder is enkele jaren geleden overleden aan de gevolgen van blaaskanker en mijn man kreeg rond dezelfde tijd de diagnose huidkanker. Opeens werd ik naast dochter en geliefde ook persoonlijk belangenbehartiger.”

“In die periode was het ook fijn om MSD’er te zijn. Mijn naaste collega’s leefden mee en mijn medische collega’s kon en mocht ik het hemd van het lijf vragen. Dat heeft mijn persoonlijke motivatie voor het werk dat ik bij MSD mag doen, nog meer versterkt.”

Op de bres voor versnelde toegang tot oncologische innovaties

November 16, 2022

Wat voor land willen we zijn als het gaat om de strijd tegen kanker? Een land dat innovatie omarmt en het belang van patiënten altijd op nummer één zet? Of een land waarin de deur naar de best mogelijke zorg volgens de laatste stand van de wetenschap pas opengaat als het voor veel kankerpatiënten al te laat is?

Die vraag houdt me bezig, nu meer dan ooit tevoren. De keuze lijkt zo makkelijk, zo voor de hand liggend. Natuurlijk staat de patiënt voorop, mensen met kanker moeten zo goed mogelijk worden geholpen. Maar de praktijk in ons mooie landje is toch echt anders…

Farmaceutische innovaties zorgen ervoor dat we kanker steeds vroeger kunnen opsporen en steeds nauwkeuriger kunnen bepalen welke behandeling voor welke patiënt het beste is. Steeds meer mensen overleven langer na hun kankerdiagnose, zo blijkt uit de meest recente cijfers van de Nederlandse Kankerregistratie. Tussen 2011 en 2020 bleef 66 procent van de mensen minimaal vijf jaar in leven nadat er kanker was vastgesteld. In de tien jaar daarvoor was dat nog 58 procent.[1]

Goed nieuws natuurlijk, maar het nieuws moet én kan nog veel beter. Het probleem in ons land zit ‘m in de bureaucratische hordes die toegang tot innovatie vertragen. Telkens denk je dat je er bent en telkens verschijnt er dan toch weer een nieuwe horde.

Zo zitten er in Nederland inmiddels gemiddeld zo’n 500 dagen tussen goedkeuring van een nieuwe innovatieve oncologische behandeling door de EMA (European Medicine Agency) en een prijsakkoord over de vergoeding.[2] Je zou denken dat patiënten na het bereiken van dat akkoord direct toegang hebben tot de betreffende innovatie, maar dat is lang niet altijd het geval.

In een eerdere blog beschreef ik hoe dat komt. Kort door de bocht: ziekenhuizen en zorgverzekeraars moeten eerst afspraken maken over deze nieuwe zorg, richtlijnen worden vertraagd geactualiseerd en oncologische middelen worden na registratie nogmaals getoetst. Allemaal kostbare tijd. Tijd die voor een patiënt het verschil tussen leven en dood kan betekenen.

In de kern hebben we in Nederland na goedkeuring en akkoord over de vergoeding van oncologische innovaties nog steeds een systeem van ‘Nee, tenzij’, terwijl er in landen om ons heen eerder sprake is van ‘Ja, mits’. Ik zeg niet dat het Franse, Duitse of Belgische systeem in alle opzichten beter is dan het Nederlandse, maar ‘Ja, mits’ betekent in dit geval wel dat de patiënt sneller toegang heeft.

Wat dreigt is een situatie waarin we straks precies weten wat een patiënt nodig heeft, maar we hem of haar niet kunnen behandelen omdat het middel niet beschikbaar is in Nederland. Of voor het ene type kanker wel, maar voor het andere niet. Ik vind dat moeilijk uit te leggen voor een land als Nederland, dat internationaal bekend staat om zijn goede zorg en innovatieve geneesmiddelen.

Het verbaast me dat bepaalde zorgpartijen zich wel comfortabel lijken te voelen bij dit systeem van ‘Nee, tenzij’. Men voelt geen urgentie, zo lijkt het, of ze zien voor zichzelf geen rol in het bespoedigen van toegang tot oncologische innovaties. Een bekende discussie, nu weer actueel door de ‘Servier-casus’, gaat over het financieel belang van (o.a.) overheden bij trage toelating. Maar over overheden of de vergoedingsautoriteiten heb ik het nu niet. Ik kijk naar medisch oncologen, chirurgen en andere artsen. Waarom komen die niet veel meer op voor de belangen van hun patiënten? Waarom gaan zij niet meer op de bres voor versnelde toegang tot goedgekeurde oncologische innovaties?

Natuurlijk moeten we het uiteindelijk samen doen, met alle betrokken partijen. Ook MSD pakt hierin graag haar verantwoordelijkheid. Laten we met elkaar in gesprek gaan en blijven, bijvoorbeeld over wat we kunnen leren van andere landen, om zelf nog meer het land te worden dat we willen zijn.”

Jurgen Huismans, Director Value & Patient Access bij MSD

[1] Overleving kankerpatiënten stijgt, maar niet bij alle kankersoorten (iknl.nl)
[2] Moeizame toelating medicijnen dupeert patiënt (fd.nl)

NL-NON-02084

November is longkankermaand

November 16, 2022

November is longkankermaand. In deze maand vragen we samen met Longkanker Nederland extra aandacht voor deze ziekte. Traditioneel gezien is het witte lintje het symbool voor de strijd tegen longkanker. Daarom gingen tientallen ambassadeurs van longkankermaand in november op de foto met een extra groot ‘lintje’ in de vorm van een witte gebreide sjaal en vertellen zij waarom meer aandacht voor longkanker nodig is.

Eén van hen is Lidia Barberio, directeur van Longkanker Nederland, patiëntenorganisatie voor iedereen die met longkanker te maken heeft: patiënt, naasten en nabestaanden.

“De meeste mensen weten inmiddels wel dat longkanker veel voorkomt bij mensen die lange tijd veel gerookt hebben en die niet al heel lang geleden zijn gestopt met roken. Veel minder bekend, maar wel heel belangrijk om te weten is dat longkanker zeker niet alleen tabaksverslaafden treft. Iedereen met longen kan longkanker krijgen.”

Extra aandacht voor longkanker is iets moois
Ook diverse artsen en verpleegkundigen en andere zorgprofessionals steunen de campagne. Zoals Sjaak Burgers, longarts en onderzoeker in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. “Extra aandacht voor longkanker is iets moois. Het gaat om zoveel mensen die zelf lijden aan de gevolgen van deze nare ziekte én om nog veel meer mensen die hen begeleiden. Van zowel patiënten als naasten horen wij als artsen vaak dat zij zich eenzaam voelen. Dat maakt de situatie voor hen nog moeilijker.”

Hoopgevende ontwikkelingen
Tot de ambassadeurs behoren ook prof. dr. Anne-Marie Dingemans en drs. Daphne Dumoulin, beiden longarts in het Erasmus MC Kanker Instituut in Rotterdam. Zij zien hoopgevende ontwikkelingen in de behandeling van longkanker, maar ze benadrukken ook dat we er nog lang niet zijn. “Aandacht voor alle aspecten rond de ziekte is en blijft daarom heel belangrijk. Aandacht bijvoorbeeld voor goede communicatie. Zo kunnen nieuwe behandelingen ervoor zorgen dat mensen langer dan verwacht blijven leven. Van de mogelijke gevolgen daarvan – fysiek, mentaal en/of sociaal – zijn naasten zich vaak niet goed bewust. Blijf dus altijd goed met elkaar praten, blijf oog houden voor elkaars welzijn.”

“Het goede nieuws is dat de ontwikkelingen in de behandeling van longkanker misschien wel het snelst gaan van alle kankers,” aldus longarts Lisanne Kastelijn, werkzaam in het St. Antonius Ziekenhuis in Utrecht. “Bij sommige patiënten zien we resultaten waarover we tot kort geleden niet konden dromen. Het is (nog) te vroeg om over genezing te spreken, maar er is een kleine groep patiënten met longkanker in een vergevorderd stadium bij wie we al twee jaar geen enkele toename van ziekte zien.”

Pure pech
Uiteraard vragen ook longkankerpatiënten deze maand extra aandacht voor hun ziekte. Eén van hen is de 23-jarige Eva Kroot. In het voorjaar van 2021 bleek dat zij een nu nog ongeneeslijke vorm van longkanker heeft. ”Mensen denken dat ik keiveel gerookt heb, maar mijn ziekte heeft helemaal niets met roken te maken. Het is gewoon pure pech. Omdat ik gezond leef kan ik de soms zware behandelingen en symptomen van mijn ziekte, beter aan. En dus vraag ik ook aandacht voor gezonde dingen, zoals samen leuke dingen doen, lekker bewegen als dat kan, op je voeding letten, niet roken…”

Marloes Loeff-Burema vraagt deze maand extra aandacht voor het belang van juiste mentale begeleiding, bij welke vorm van kanker dan ook. En ‘juist’ betekent in ieder geval per leeftijdscategorie. “Ik kreeg de diagnose toen we net bezig waren om een gezin te stichten en om mijn carrière verder vorm te geven. Hoe moet je op mijn leeftijd na zo’n diagnose verder? En hoe neem je een jong kind mee in zo’n rollercoaster? Dat deel van de zorg kan en moet wat mij betreft beter.”

Bevolkingsonderzoek
John Franke heeft kreeg in 2020 te horen dat hij longkanker heeft. Sindsdien vlogt over zijn ziekte, als een soort levensdocument voor als hij er straks niet meer is. “Maar waar ik vooral aandacht voor vraag is bevolkingsonderzoek. Zodat longkanker vaker in een vroeger stadium wordt ontdekt. Net als bij darmkanker of borstkanker, bijvoorbeeld met zo’n bus op de parkeerplaats bij het winkelcentrum. Waar mensen die meer risico lopen een foto kunnen laten maken.”

Lees alle verhalen van de ambassadeurs op de website van Longkanker Nederland.

Doe mee en draag een witte sjaal
Help ook mee om aandacht te vragen voor longkanker en plaats een foto met een witte sjaal op je social media kanalen. Geen witte sjaal in huis? Via Instagram en Facebook kun je dankzij AR realtime een witte sjaal toevoegen aan je foto of video.

Hoe werkt dit?

Open in Instagram de Stories feature (cameraatje links boven wanneer je op je berichtenfeed staat) en je ziet onderaan enkele filters in de cirkels. Wanneer je kiest voor een filter kun je ook voor ‘bladeren door effecten’ kiezen (helemaal rechts).
Zoek naar de filter genaamd ‘witte sjaal – lintje’ en selecteer de filter
Kies voor de selfiestand om jezelf in beeld te krijgen, zodat de filter zichtbaar wordt
Maak een leuke video/foto en tag @Longkankernederland en @MSDNederland (alleen toepasbaar voor Instagram)

MSD en mantelzorg

November 9, 2022

“Ik heb heel veel geluk gehad, met zulke collega’s…”

Zes jaar geleden genoot de familie Nauta nog van een onbezorgde Kerst. Maar plots werd alles anders. Dochter Emma, toen een vrolijke, sportieve meid in groep 7 van de basisschool, bleef last houden van een fel stekende pijn in haar buik, waarna het gezin in een heuse zorg-rollercoaster terechtkwam. Moeder en MSD-onderzoeker Denise krijgt sindsdien van haar collega’s en leidinggevende alle ruimte om mantelzorger te kunnen zijn voor haar dochter. “In overleg is gelukkig alles mogelijk.”

Het ene moment verheug je je nog op het komende zwemtoernooi, vast van plan om een paar persoonlijke records aan flarden te zwemmen. En niet veel later val je bijna flauw van de pijn en ben je zelfs niet in staat om naar school te fietsen… Dat overkwam de toen 11-jarige Emma, dochter van Denise Nauta, die al bijna twintig jaar bij MSD in Boxmeer werkt.

Zenuwpijn

“Emma’s buikpijn begon in januari 2017. Het eerste vermoeden was een blindedarmontsteking, maar er werden geen ontstekingswaarden gemeten. De pijn bleef maar aanhouden en het ging van kwaad tot erger. Met Pasen zijn we naar de eerste hulp gegaan, waarna Emma werd opgenomen. En sindsdien zijn we de hele molen doorgegaan, eerst een ‘eindeloze’ zoektocht naar de oorzaak en daarna alle behandelingen. Van de huisarts, naar ons lokale ziekenhuis, naar het Brabantse streekziekenhuis, naar de pijnpoli in Utrecht en naar Amsterdam voor de operaties.”

Emma bleek ACNES te hebben, een zenuwpijn in de buikwand die vaker voorkomt dan bekend is. “Door de pijn kan Emma vaak niet naar school en ook het sporten heeft ze moeten opgeven. Ook is ze al meerdere keren geopereerd, waarbij er zenuwen zijn weggehaald.

Mantelzorg

“Uiteraard ben je er altijd voor je kind, maar het kostte even voordat mijn man en ik beseften dat wij echt mantelzorg verlenen. Je groeit daar als het ware in, juist ook door er op het werk heel open over te zijn. Mijn collega’s en mijn leidinggevende hebben me alle ruimte gegeven. Ik kreeg een laptop om thuis en onderweg eventueel door te kunnen werken en in overleg hebben we steeds samen gekeken of (bijvoorbeeld) laboratoriumwerk overgenomen of verschoven kon worden.”

“Ik besef dat ik heel veel geluk heb gehad met het type werk dat ik doe én met collega’s en een leidinggevende die zo betrokken en flexibel zijn. Zelfs vanuit andere afdelingen dacht en denkt men mee, zodat wij er voor Emma kunnen zijn als dat nodig is. Vrije dagen switchen, vakantie voor ons ook echt vakantie laten zijn, zorgverlof opnemen: alles is in overleg gelukkig mogelijk en projecten hebben ook nog geen vertraging opgelopen.”

“Aan de buitenkant zie je niets aan Emma en dat leidt helaas vaak tot onbegrip. Hoe fijn is het dan dat je werkgever wél het begrip toont en de tijd en ruimte biedt om zorg en werk te kunnen combineren?”

Bewustwording

“Waarom ik ons verhaal graag wil delen? Ook omdat bewustwording vaak nog een probleem is. Wanneer ‘kwalificeert’ iemand als mantelzorger? Voor veel werknemers en leidinggevenden is dat nog een lastige vraag. Je geeft immers een bepaalde ‘gewichtigheid’ aan jouw zorgkwestie’. Mijn ervaring is dat met elkaar in gesprek gaan heel belangrijk is. Verricht je mantelzorg, hou dat dan niet verborgen voor je collega’s!”

“Ik wil door en genieten van al die leuke dingen”

October 4, 2022

Als reis- en levenslustige ondernemer was Hannie Schraets zich rond de eeuwwisseling al goed bewust van het gevaar van een melanoom, een agressieve vorm van huidkanker. Moedervlekken liet ze altijd zien aan een arts. Huisarts Joep Jansma, nu haar levenspartner, had er ook al een aantal onderzocht en weggehaald. Maar die ene plek op haar rechteronderbeen, die zat er na checks door drie artsen in 2004 nog steeds. “Nummer vier haalde ‘m weg, maar we vertrouwden het niet. Na een vervolgbehandeling door de dermatoloog kwam het slechte nieuws: het was inderdaad een melanoom.”

“Dat was een enorme schok. Ik kon mijn eigen begrafenis gaan regelen, zo voelde het. De prognose bij uitzaaiingen als gevolg van een melanoom was destijds slecht. Goede behandelopties waren er niet. En we hadden in de familie helaas ook al ervaring met deze ziekte. Wat het mentaal nog zwaarder maakte was de muur van onbegrip waar ik op stuitte. Mensen zagen niks aan me en dus was er ook weinig medeleven. Verschrikkelijk vond ik dat.”

Gelukkig werden er geen uitzaaiingen gevonden en ook bij de controles daarna bleef alles goed gaan. Hannie: “Vijf jaar controle was in die tijd gebruikelijk, maar ik wilde tien jaar. Bij een familielid bleek het namelijk pas na acht jaar foute boel. Zij overleed aan de gevolgen van de uitzaaiingen.”

Hannie en haar man pakten de draad van hun leven weer op. “Bijvoorbeeld door gewoon weer lekker buiten in de tuin te werken. Niet tussen 11 en 3 in de volle zon, altijd met een hoed of pet op en goed instrijken met zonnebrand. Vroeger deed ik dat niet, ook omdat ik verder niet zo’n zonaanbidder ben. Maar na dat melanoom was ik me wel veel meer bewust geworden van de risico’s van de zon…”

“We hadden een eigen zaak in de buurt. Een wasserij voor wasgoed van bewoners in verzorgingshuizen. Die zaak was onze lust en ons leven, net als de stoffenzaak die we daarvoor hadden en de kinderkleding die ik daarvoor ontwierp. We werkten hard, maar vergaten niet om ook verder te genieten van het leven. Ieder jaar gingen we naar familie in Canada, uiteindelijk hadden we daar zelfs ons eigen chalet op een vakantiepark. Canada-gek waren we…”

Knobbel

In 2017 sloeg het noodlot alsnog toe. “Een knobbel in m’n liesstreek bleek na onderzoek een uitzaaiing te zijn van dat melanoom uit 2004. Dertien jaar later! Mijn geweldige oncologische chirurg dokter Bonenkamp haalde bij de operatie zoveel mogelijk lymfeklieren weg. Daar waar de uitzaaiing zat en uit voorzorg ook lymfeklieren daaromheen. Na de operatie moest ik twintig keer op en neer naar Nijmegen voor bestralingen en tot overmaat van ramp werd in dezelfde periode bij mijn toenmalige man ook nog longkanker in een vergevorderd stadium geconstateerd. Hij overleed niet veel later. Tja, dat was echt een heel moeilijke periode…”

In Velden was Joep lange tijd haar huisarts. Als chirurg-in-opleiding nam hij lang geleden een keer waar voor een huisarts in Velden, om er vervolgens dertig jaar huisarts te blijven. Joep, die in samenwerking met MSD ook vaak nascholingen verzorgde voor collega-huisartsen, ging in 2011 met pensioen. Hij schreef daarna meerdere boeken, waaronder recent een kookboek. Op Facebook postte Joep één van zijn recepten, Hannie reageerde daarop waarna Joep haar uitnodigde voor een etentje bij hem thuis. Lang verhaal kort: inmiddels wonen de twee samen en realiseren ze met een forse verbouwing hun droomhuis.

“Het is eigenlijk een wonder dat Hannie nog leeft”, zegt Joep. Hij doelt op alle nieuwe behandelopties voor patiënten met melanomen, in verschillende ziektestadia. Naast de bekende behandelingen als bestraling, chemotherapie en een operatie kunnen tegenwoordig ook nieuwe opties als doelgerichte therapie, immuuntherapie en perfusiebehandeling worden ingezet.

Nieuwe uitzaaiingen

Bij Hannie keerde de ziekte terug, nieuwe uitzaaiingen kwamen in 2019 en in 2021 aan het licht, waarna nieuwe operaties volgden. Hannie kwam toen in aanmerking voor immuuntherapie, maar besloot er op dat moment niet voor te kiezen. “Mijn arts spreekt over een kans van 80 procent dat het weer terugkomt. Natuurlijk is dat geen fijn vooruitzicht, toch ben ik niet meer bang. Enerzijds heb ik leren relativeren door alles wat ik al heb meegemaakt, anderzijds vind ik het geruststellend dat er steeds meer en betere behandelopties komen. Het verschil in opties tussen 2004 en 2017 was echt levensgroot. Maar tussen 2017 en 2019 was dat het weer. En tussen 2019 en 2021 wéér!”

Hannie weet inmiddels alles over al die verschillende behandelopties voor melanoom, ook omdat ze via dokter Bonenkamp in contact kwam met Stichting Melanoom. Bij die patiëntenvereniging ging ze als vrijwilliger aan de slag, onder meer om lotgenoten en hun families te informeren. “Het is één van de vele dingen die ik leuk vind om te doen, ook al moet ik het vanwege mijn gezondheid – Hannie heeft ook reuma – soms op een lager pitje zetten. De verbouwing, fietsen, met de caravan erop uit, een eindexamenfeest van kleinkinderen bij ons in de achtertuin, het huwelijk van mijn dochter: het zijn heus geen grootse, meeslepende dingen, maar dat hoeft ook niet. Ik wil gewoon door en genieten van al dat soort leuke dingen. Zo lang ik me goed voel zal ik iedere behandelkans dus aangrijpen, als de ziekte terugkeert.”

Meer weten over melanoom? Kijk op Kanker.nl of de website van Stichting Melanoom

bedrijfsinformatie

MSD Biotech Oss klaar voor de toekomst met nieuwe, eigen entree

September 30, 2022

Vandaag opende burgemeester Wobine Buijs in Oss ons splinternieuwe, duurzame entreegebouw op bedrijventerrein De Geer. Een mooi visitekaartje voor onze productielocatie in Oss, die dit jaar 25 jaar bestaat. En klaar is voor de toekomst!

Nederland is een internationale hotspot voor de biotech-sector. En onze vestiging in Oss is een van de pioniers op dit gebied. In 1985 startte in Oss (bij het toenmalige Organon) de ontwikkeling van één van de eerste biotech-geneesmiddelen: recombinant follikel stimulerend hormoon (recFSH, een vruchtbaarheidsgeneesmiddel). Al vanaf de goedkeuring van dit geneesmiddel in 1996 wordt het bij MSD in Oss geproduceerd, sinds vorig jaar in opdracht van Organon.

Anno 2022 is Oss een cruciale site in het wereldwijde MSD-netwerk, waar onder meer de actieve stof voor onze immuuntherapie tegen kanker wordt gemaakt. “Op deze campus werken daarnaast ook allerlei biotech-wetenschappers uit andere disciplines, voor productielocaties wereldwijd”, zegt MSD Biotech-directeur Joost van Zutven.

Het nieuwe entreegebouw markeert de start van een nieuwe fase in de geschiedenis van de site. Van Zutven: “Dit gebouw is het sluitstuk van zo’n 10 jaar systemen, processen en gebouwen scheiden nadat MSD en Aspen als twee aparte bedrijven verder gingen. En daarom is dit voor ons zo bijzonder. We hebben nu weer een eigen entree, een eigen adres, een eigen magazijn, onze eigen stroom- en watervoorziening. We hebben kortom weer een eigen site.”

Nu de boedelscheiding compleet is houdt het werk in Oss nog niet op. De komende maanden vindt er grootschalig onderhoud en modernisatie van de productiefaciliteiten plaats (wat belangstellenden de kans biedt op 15 oktober een kijkje achter de schermen te nemen op een Open Dag).

“We zijn daarnaast continu bezig onze productiecapaciteit te verfijnen en vergroten”, zegt Van Zutven. “Biologische geneesmiddelen hebben een revolutionaire impact op de zorg en er zal een steeds grotere vraag zijn naar hoogwaardige productie. Wij zijn er klaar voor!”

bedrijfsinformatie

De toegang tot innovatieve kankermedicijnen kan én moet sneller

September 28, 2022

Het aantal mensen met kanker dat de eerste vijf jaar na de diagnose nog leeft, is gestegen. Dat geldt ook voor het aantal mensen dat de eerste tien jaar in leven blijft, bleek vorige maand uit cijfers van de Nederlandse Kankerregistratie, die beheerd wordt door het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL). De overlevingskans van kankerpatiënten steeg in de periode van 2011 tot en met 2020 ten opzichte van de tien jaar daarvoor. Tussen 2011 en 2020 bleef 66 procent van de mensen minimaal vijf jaar in leven nadat er kanker was vastgesteld. In de tien jaar daarvoor was dat percentage nog 58 procent.

Goed nieuws

“Dat is natuurlijk een prachtige ontwikkeling. En ook noodzakelijk, want afgelopen jaar kregen maar liefst 124.000 Nederlanders te horen dat ze kanker hebben. Gelukkig weten we steeds beter hoe we kanker kunnen voorkomen of de ziekte in al een vroeg stadium vast te stellen. Ook is er veel veranderd in het aanbod van innovatieve behandelingen, zoals doelgerichte therapie en immuuntherapie,” aldus Leo Mallmann, managing director bij MSD Nederland.

Wereldberoemde behandeling van Nederlandse bodem

Ook MSD ontwikkelt innovatieve behandelmethoden tegen kanker die bij kunnen dragen aan een langer leven of een betere kwaliteit van leven. De basis voor een van die methoden, immuuntherapie, werd gelegd in Nederland – in het Brabantse Oss om precies te zijn. Begin deze eeuw ontstond het idee om je eigen afweersysteem in te zetten tegen kanker en het werd onder andere door onderzoekers uit Oss verder onderzocht en uitgewerkt. Oss speelt nog altijd een belangrijke rol bij de productie van ons geneesmiddel voor immuuntherapie.

Toekomst

“De komende jaren blijven we innoveren in de immuno-oncologie, onder meer via een grootschalig onderzoeksprogramma naar de behandeling van 30 tumortypen. Ook kijken we altijd naar mogelijkheden om onze portefeuille te versterken met nieuwe middelen die het verschil kunnen maken bij het behandelen van kanker. En onze verantwoordelijkheid stopt niet na de behandeling: we zetten ons samen met zorgprofessionals, patiënten en patiëntenorganisaties in om de levenskwaliteit van mensen met én na kanker te verbeteren.”

Belang van innovatie

We leven in een tijdperk van grote wetenschappelijke en technologische vooruitgang. Moderne technologieën geven de zorgkwaliteit de komende jaren een enorme boost. Hierdoor kunnen we de komende jaren veel nieuwe geneesmiddelen ontwikkelen, ook voor aandoeningen waar nu nog geen effectieve behandeling voor is. Dat geldt zeker ook voor behandelingen tegen kanker.

500 dagen

“Dat vraagt wel van ons allemaal dat we vooruit blijven kijken en onverminderd investeren in innovaties,” aldus Mallmann. “Want nieuwe geneesmiddelen zijn er niet zomaar. Het duurt gemiddeld twaalf jaar om een nieuw geneesmiddel te ontwikkelen en bij de patiënt te krijgen, gerekend vanaf de eerste onderzoeken tot aan registratie.”
Dat geldt voor slechts 10% van de middelen, want ruim 90% van de innovaties haalt de eindstreep niet. En gebeurt het wel, dan is het middel vaak nog lang niet bij de patiënt: geneesmiddelenbedrijven wachten soms jaren op vergoeding van nieuwe middelen, omdat vaak lang wordt onderhandeld over een prijsakkoord. De Vereniging Innovatieve Geneesmiddelen heeft becijferd dat de gemiddelde doorlooptijd bij dure geneesmiddelen inmiddels is opgelopen tot vijfhonderd dagen. En dat traject lijkt in Nederland steeds meer tijd te gaan kosten.
Een zorgelijke ontwikkeling volgens Leo Mallmann. “Al die innovaties zorgen ervoor dat we kanker steeds vroeger kunnen opsporen en steeds nauwkeuriger kunnen bepalen welke behandeling voor welke patiënt het meest geschikt is. Nu dreigt een situatie te ontstaan waarin we straks precies weten wat een patiënt nodig heeft maar we hem of haar niet kunnen behandelen omdat het middel niet beschikbaar is in Nederland. Of voor het ene type kanker wel maar het andere niet. En dat voor een ziekte waar krijgt 1 op de 3 Nederlanders op enig moment mee te maken krijgt. Dat is gewoon niet uit te leggen aan al die mensen die hierdoor worden geraakt.” Het beeld dat Mallmann schetst is niet uit de lucht gegrepen. Vaak stellen bedrijven nog niet goedgekeurde medicijnen in Nederland ter beschikking aan patiënten, zonder daarvoor een vergoeding te ontvangen. Ook na goedkeuring doneren de bedrijven nog medicijnen, in afwachting van een akkoord over de prijs en de vergoeding van het middel, maar half september schreef het Financieele Dagblad over een farmaceut die een nieuw kankermedicijn dat nog moet worden goedgekeurd, niet langer gratis ter beschikking kan stellen aan Nederlandse patiënten.. “Als grootste geneesmiddelenbedrijf van Nederland staan wij voor onze patiënten. En soms komt het voor dat we voor behandelingen patiënten naar Duitsland of België moeten sturen. Dat doet pijn, maar deze ernstig zieke mensen moeten geholpen worden. Het is toch cru als een land als Nederland, dat internationaal bekend staat om zijn goede zorg, innovatieve geneesmiddelen niet beschikbaar maakt voor patiënten”

Snellere toegang

Wat zou volgens Mallmann helpen om de toegang tot nieuwe kankerbehandelingen te versnellen? “Ik heb hiervoor een aantal jaar in Duitsland gewerkt. Daar gaat dit proces een stuk sneller. Natuurlijk hebben we hier in Nederland een ander zorgstelsel maar laten we vooral leren van de landen om ons heen. Wij gaan hierover graag in gesprek met alle belanghebbenden”

Dit artikel verscheen op 28 september 2022 in FD Topics

“Werkgeluk is…”

September 22, 2022

Gelukkig zijn op het werk? Het zou de normaalste zaak van de wereld moeten zijn, volgens de initiatiefnemers van de Week van het Werkgeluk. Deze week staan organisaties in meer dan 40 landen stil bij de vraag wat daarvoor nodig is. Bij MSD reden om zelf ook even voor de spiegel te gaan staan. Hoe doen wij het op dit vlak? We vroegen het HR-directeur Ad Koning.

Eerst maar even de vraag: hoe gelukkig ben jij zelf in je werk? Welk cijfer zou je jouw werkgeluk geven?

“Ik zou zeggen, een 8. Ik heb echt plezier in mijn werk.”

En waar zit ‘m dat in?

“Allereerst omdat ik veel autonomie ervaar. Ik krijg ruimte voor eigen initiatief. Dat is voor mij heel belangrijk. Net als het idee dat je iets waardevols bereikt. En dan vooral ook mét collega’s. Samen iets bereiken, succesen vieren en verbeteren. Dat levert vaak het ‘sprankeltje’ op waardoor je echt met plezier naar je werk gaat. Ik hoop dat iedereen dat ervaart in het werk, ook bij MSD. Maar dat is natuurlijk niet vanzelfsprekend, daar moet je als bedrijf continu aan werken.”

Hoe doe je dat? Wat doet MSD zoal om werkgeluk van medewerkers te bevorderen?

“Werkgeluk is een breed begrip, dus je moet het ook vanuit allerlei invalshoeken benaderen. Hoe divers en inclusief ben je als organisatie? Hoeveel ruimte krijg je om je werk zelf in te richten? Word je écht gehoord? Wat zijn de ontwikkel- en carrièremogelijkheden? Heb je het gevoel dat je werk betekenis heeft?”

Dat laatste zou bij een bedrijf dat belangrijke medicijnen maakt, niet moeilijk moeten zijn…

“Klopt, MSD heeft wereldwijd impact op de gezondheid van honderden miljoenen mensen. Maar MSD is ook een groot bedrijf met heel complexe technologie en processen, waardoor je soms minder hard gaat dan je zou willen.”

Meet MSD het werkgeluk van medewerkers?

“Jazeker. We houden meerdere keren per jaar een medewerkersonderzoek waarin allerlei thema’s aan bod komen die aan werkgeluk raken. Hoe medewerkers hun werk ervaren, of ze vinden dat MSD strategisch de juiste keuzes maakt, maar ook zaken als samenwerking met hun manager. Daarnaast zijn er allerlei initiatieven die ons helpen de vinger aan de pols te houden. Er is bijvoorbeeld een heel actief Women’s Network, dat allerlei sessies en activiteiten organiseert, en daar komt waardevolle feedback uit.”

Waarom is de rol van leidinggevenden zo belangrijk?

“Leidinggevenden hebben een grotere impact op werkgeluk dan vaak gedacht. Iets ogenschijnlijk simpels als je veilig voelen om vrijuit te spreken tijdens het werk, kan een manager enorm bevorderen door het goede voorbeeld te geven. Dat vraagt best veel van leidinggevenden, want gedrag is vaak onbewust. Je moet niet micromanagen, meer coachen. Medewerkers de ruimte geven, en ervoor zorgen dat ze niet bang zijn om fouten te maken. Dat soort zaken hebben we al jaren geleden als beleid geformuleerd. Maar de hamvraag is natuurlijk: doen we het ook echt?”

En?

“Het gebeurt steeds meer, in alle lagen van de organisatie. En dat proces is echt in een stroomversnelling geraakt de afgelopen paar jaar. Ik word als manager vaak geprikkeld om extra kritisch op mezelf te zijn. En omgekeerd worden medewerkers geholpen en aangemoedigd om open te zijn. Want het werkt het beste als je als gelijkwaardige gesprekspartners samenwerkt.”

Je noemde eerder ook diversiteit en inclusiviteit. Hoe draagt dat bij aan werkgeluk?

“Voor werkgeluk moet je je veilig en gewaardeerd voelen. En dan is het niet genoeg als je werkgever zegt dat het bedrijf diversiteit omarmt en dat iedereen gelijk is. Iedereen moet het echt voelen, in de kleine dingen die je dagelijks op het werk meemaakt. Echte inclusiviteit zit vaak in kleine en subtiele dingen die je doet, die je zegt. Het is ook die realisatie, die ons verder helpt.”

Hoe doen jullie dat?

“Het mooie is dat veel initiatieven vanuit de organisatie komen. Er zijn heel actieve netwerken van collega’s die – met steun van het management – allerlei praktische workshops en activiteiten organiseren, bijvoorbeeld over onbewuste vooroordelen of het concept van ‘micro-agressie. Daarnaast zijn we ook op diversiteit en inclusiviteit nu de hele organisatie aan het doormeten, om te weten waar we staan. En het mag geen vrijblijvend iets zijn. Dus we vragen iedereen, van hoog tot laag, om op dit gebied doelen voor zichzelf te formuleren. Die we weer meenemen in de beoordeling.”

Werkgeluk betekent ook, je zei het al, niet op je tenen hoeven lopen.

“Klopt. Er gebeurt binnen MSD heel veel tegelijk, en dat vraagt ook het nodige van onze mensen. Dus het is belangrijk jezelf én elkaar goed in het oog te houden. We hebben MSD-breed en op het niveau van onze lokale sites programma’s en werkgroepen die daar veel ondersteuning bij bieden. Denk aan trainingen, workshops, apps en sportfaciliteiten, en als er behoefte aan is ook de mogelijkheid van psychologische hulp.”

Aan activiteiten geen gebrek dus…

“Nee, maar dit is maar één deel van het verhaal. Wat mij betreft ligt de grootste uitdaging niet het aanbod van tools en programma’s, maar in het beheersbaar houden van het volume aan werk voor onze medewerkers. Een overvolle geest heeft in de basis behoefte aan mentale ruimte of rust, dat gaat in eerste instantie vóór al het andere. Dat realiseren we ons nog vaak onvoldoende. Een ander voorbeeld: Bij MSD werken veel mensen in ploegendiensten en de productie van onze medicijnen staat vanzelfsprekend voorop. Dat kan beperkend werken op de mogelijkheden die medewerkers voor zich zien om zich te ontwikkelen. Dit is geen gemakkelijk onderwerp, maar we werken er hard aan om daar oplossingen voor te vinden.”

Laat je je daarbij ook inspireren door andere bedrijven?

“Uiteraard. Wat ik heel interessant vind, is de ontwikkeling van hybride en meer flexibele vormen van werken, wat door COVID in een stroomversnelling is gekomen. Ik zie bedrijven die naar nieuwe modellen zoeken, óók in een minder voor de hand liggende omgeving. Dat prikkelt. De uitdaging bij ons is dat een groot deel van ons werk uit productie bestaat. Lijnen moeten draaien, daarvoor heb je mensen op locatie nodig en een vast ploegenritme. Dan lijkt hybride werken ondoenlijk en kan zelfs deeltijdwerken lastig zijn. Toch gaan we kijken wat op dat vlak mogelijk is.”

MSD start in-company opleiding in Haarlem en Boxmeer

September 7, 2022

Bij MSD Haarlem gaan dertien machine-operators komend anderhalf jaar onder werktijd, op de site en online, terug de schoolbanken in. Eind augustus begon de groep aan hun in-company opleiding tot Mechanisch Operator B, verzorgd door vakdocenten van het Koning Willem I College (KWIC). In Boxmeer start in september een vergelijkbaar traject. Daar werken MSD Animal Health en KWIC samen zodat een groep intern wordt opgeleid tot procesoperator. Beiden opleidingen worden afgerond met een erkend diploma op mbo-3-niveau.

Het idee voor deze unieke in-company-opleidingen is ontstaan vanuit de behoefte aan goed geschoold technisch personeel, in combinatie met de huidige krapte op de arbeidsmarkt. MSD doet er op een innovatieve manier alles aan om nu en in de toekomst de juiste mensen voor de juiste functies te kunnen werven én te kunnen behouden, daarover vertelt MSD’s Bianca Leuering (recruitment) meer in deze recent verschenen blog op MSD.nl.

De KWIC-opleidingen combineren leren en werken. Tijdens het onderwijs worden de operators vrijgeroosterd van reguliere werkzaamheden, de MSD-praktijk en eigen werkplek staan centraal en de lessen worden afgestemd op de behoefte van de individuele medewerker. De eerste groepen starten nu en in elk geval in Boxmeer is het plan nu al dat er elk half jaar een nieuwe klas start.

Ad Koning, net benoemd tot HR-directeur van MSD Nederland, is blij met het initiatief. “Hiermee maken we duidelijk dat we bij MSD prioriteit geven aan de ontwikkeling van onze mensen. Onze machines en processen zijn technisch zeer gecompliceerd en de lat komt in de toekomst alleen nog maar hoger te liggen. Medewerkers met relevante en erkende diploma’s zijn voor ons bedrijf dus goud waard!”

Bij de start van de opleiding in Haarlem gaven de deelnemers eensgezind aan veel zin te hebben in dit nieuwe en ongetwijfeld ook uitdagende avontuur. En datzelfde zeiden de vaste begeleiders vanuit KWIC, hoofddocent Hans van Vliet en BPV (beroepspraktijkvorming)-consulente Lonneke van der Linde. “We willen maar één ding en dat is dat jullie straks dat diploma halen. Daar gaan we alles aan doen!”

Uniek kijkje in de keuken van MSD Biotech Oss tijdens Open Dag op 15 oktober

August 26, 2022

OSS, 25 augustus 2022 – Op 15 oktober is er een unieke kans om van dichtbij te zien hoe biotechnologie werkt. MSD Biotech organiseert dan een Open Dag op locatie De Geer in Oss. Je kunt die dag een kijkje nemen op de productievloer waar geneesmiddelen voor vruchtbaarheidsbehandelingen en immuuntherapie tegen kanker worden gemaakt.

Dit is een zeldzamekans – normaal gesproken is de productie niet toegankelijk vanwege de strenge regels voor kwaliteit en hygiëne. Dankzij een periode van onderhoud ligt de productie in oktober tijdelijk stil en kan MSD dit bijzondere kijkje achter de schermen bieden.

Je kunt je voor deze Open Dag aanmelden via de link msdopendag.nl of de QR-code hieronder – in het aanmeldformulier kun je voor een tijdslot kiezen. We hebben plek voor 2500 gasten van 12 jaar en ouder en vol = vol. De Open Dag is gratis.

Tijdens de Open Dag kun je een route lopen door verschillende gebouwen van de MSD-site op bedrijventerrein De Geer in Oss.

De route voert onder meer langs het magazijn waar ingrediënten voor de geneesmiddelen worden ontvangen en afgewogen. In een ander gebouw kun je zien hoe de productie start: vanuit één reageerbuisje wordt het product opgekweekt in steeds grotere reactoren – de grootste is zelfs groter dan 20.000 liter. In een derde gebouw kun je het proces zien waarmee uit die vloeistof de actieve stof wordt gehaald als grondstof voor onze geneesmiddelen en geven we je ook een inkijkje in de kwaliteitscontroles die we gedurende en na het proces uitvoeren.

Nederland is wereldwijd een vooraanstaand ontwikkelaar en producent van biologische geneesmiddelen. En Oss is al decennialang een biotech-hotspot. Het is inmiddels 25 jaar geleden dat MSD biotechnologische productie opstartte in Oss. MSD heeft honderden mensen in dienst, waaronder tal van productie-experts en wetenschappers met tientallen jaren ervaring, die je op 15 oktober graag rondleiden. We hopen je dan te zien!

Ga voor meer informatie naar www.msd.nl of volg MSD Nederland op LinkedIn, Twitter, YouTube of Instagram.

Voor meer informatie:
Monique Jonkheid, Communications MSD
06 25 53 95 94, monique.jonkheid@bnouwen

Klik hier voor meer informatie en onze contactpagina

NL-NON-02013