Zelf de regie nemen over je gezondheid

May 2, 2025

Als je zegt dat je kanker hebt of diabetes weet iedereen waar je aan moet denken, maar ‘PH’ is toch anders. ‘Pulmonale hypertensie’: een zeldzame maar dodelijke longziekte waarbij het voelt alsof je 24 uur per dag een marathon loopt. Vrijwel onbekend, behalve bij de mensen die er dagelijks mee moeten leven. Rond Wereld PH-Dag (5 mei) willen we bijdragen aan een groter bewustzijn voor deze zeldzame ziekte. We spraken hier opnieuw over met Zima uit Zoetermeer, die in 2015 de diagnose pulmonale arteriële hypertensie (PAH) kreeg.

Bij PAH is er sprake van vernauwingen of verstoppingen in de longslagaders. De rechterkamer van het hart moet veel harder gaan pompen om het bloed nog door die vernauwde longslagader heen te krijgen. Het stellen van die diagnose kan lastig zijn, omdat patiënten meerdere symptomen kunnen ervaren, die vrij algemeen zijn en bij verschillende ziektebeelden voorkomen. Denk aan moeite met ademhalen, vermoeidheid, flauwvallen, opgezwollen voeten en onderbenen, een snelle hartslag en pijn op de borst.

Was Zima’s leven voorbij, of kon de knop nog om? “Gelukkig werd het dat laatste. Ik klom uit het gat door zelf hulp in te schakelen. En werkte aan persoonlijke groei en ontwikkeling. Ik kon m’n lot daarna volledig accepteren en zag mezelf niet meer als slachtoffer.”

Een leven vol uitdagingen én avonturen
Hoewel PAH haar beperkt, zoekt Zima actief naar manieren om van het leven te genieten. Ze gaat er graag op uit met haar e-bike, bezoekt jaarlijks het Oerol-festival en zoekt nieuwe uitdagingen, zoals golfen. “Ik wil vooruit, groeien en mezelf blijven ontwikkelen.” Ondanks de progressieve aard van haar ziekte blijft Zima optimistisch. “Ik focus op de goede dagen. Die wil ik voor geen goud missen!”

Ze vindt het belangrijk om haar verhaal te delen. “Voor lotgenoten en voor artsen die nog te weinig over PAH weten.” Haar familie en vrienden ondersteunen haar, en ze heeft geleerd hen mee te nemen in haar ziekteproces. “Zo begrijpen we elkaar beter en kunnen we elkaar beter helpen.”

Zima’s diagnose kwam pas na jaren van klachten en verkeerde diagnoses. “Mijn huisarts heeft later haar excuses aangeboden, maar dat neemt niet weg dat het bijna te laat was.” Daarom zet ze zich nu in voor meer bewustwording onder zorgverleners en lotgenoten, onder andere via de Stichting Pulmonale Hypertensie.

“Een van de dingen die ik voor de stichting doe, naast het penningmeesterschap, is het organiseren van contactmiddagen voor PH-patiënten. In een ontspannen sfeer kan je dan lotgenoten en hun naasten ontmoeten, onder het genot van een high tea. Allemaal bedoeld om ervaringen uit te wisselen, vragen te stellen en steun bij elkaar te vinden. Tijdens deze contactmiddagen deel ik mijn ervaringen, in de hoop dat het anderen helpt om niet in dat diepe gat te vallen. Met deze ernstige en progressieve ziekte is dat voor niemand makkelijk, maar door ministapjes te zetten kun je een berg beklimmen.”

“Zelf kreeg ik destijds van mijn huisarts het gevoel dat zij mijn klachten niet serieus genoeg nam. Daarom push ik nu ook zo voor meer bewustwording onder huisartsen. Ik leid aan een zeldzame ziekte; huisartsen zien maar zelden iemand met PAH. Toch wil ik dat alle artsen het weten, zodat ze bij een ‘niet pluis’-gevoel van deze optie weten en tijdig kunnen doorverwijzen. Alle aandacht voor PAH is welkom, want als je de naam maar vaak genoeg hoort, dan dringt de kennis erover uiteindelijk vanzelf diep door. En dat kan voor PAH-patiënten letterlijk van levensbelang zijn.”

In haar rol als bestuurslid/penningmeester van de Stichting Pulmonale Hypertensie benadrukt Zima het belang van een effectieve doorverwijzing voor patiënten met pulmonale hypertensie (PH).

Een duidelijke en gedetailleerde beschrijving van de veranderingen die patiënten ervaren, is cruciaal. “Zelfs als je twijfelt of deze veranderingen direct met je aandoening te maken hebben, is het belangrijk om ze te delen. Voel je vrij om specifieke voorbeelden te geven en om aan te dringen op verder onderzoek wanneer iets niet goed voelt. Artsen baseren hun beslissingen deels op de symptomen en klachten die patiënten melden. Hoe beter je kunt aangeven wat er veranderd is, hoe gemakkelijker het wordt om de juiste zorg te krijgen. Het bijhouden van een gezondheidsdagboek kan heel nuttig zijn om een helder beeld te schetsen voor je arts.”

Zelf de regie nemen
Zima is overtuigd van ‘empowerment’: dus dat je zelf de regie neemt over je gezondheid, vragen durft te stellen en samen met je zorgverlener zoekt naar de beste aanpak voor jouw situatie. Die proactieve houding kan zelfs helpen in het vervolg van het zorgproces.
Zima: “Vraag je arts bij elk consult wat het vervolgplan is en wanneer een herbeoordeling nodig is. Noteer deze afspraken zelf en herinner je arts eraan als het moment daar is. Daarnaast helpt het om goed geïnformeerd te zijn over je aandoening en mogelijke nieuwe behandelingen. Door kennis op te doen via betrouwbare bronnen en contact te zoeken met patiëntenorganisaties, kun je sterker in je schoenen staan en beter in gesprek gaan met je arts. De websites van PH-expertisecentra, PH-patiëntenorganisaties en internationale PH-koepelorganisaties bieden up-to-date, wetenschappelijk onderbouwde en patiëntgerichte informatie.”

Weloverwogen beslissingen
Uiteraard kan de arts een grote rol spelen in dit proces door duidelijke uitleg te geven, de patiënt te verwijzen naar een patiëntenorganisatie voor aanvullende informatie, en actief te checken of de patiënt alles heeft begrepen. “Shared care betekent voor ons dat de patiënt volledig op de hoogte is van alle behandelingsopties en samen met de arts weloverwogen keuzes maakt. Het gaat daarbij niet alleen om het aanpakken van de aandoening, maar ook om een behandeling die past bij de levensstijl, wensen en behoeften van de patiënt.”

Samen een behandelplan opstellen zorgt ervoor dat de patiënt betrokken en goed geïnformeerd blijft. En aanvullend is het volgens de Stichting PH belangrijk dat patiënten inzicht hebben in hun eigen medische gegevens. “Dat kan helpen om hun ziekte beter te begrijpen en actief mee te denken over hun behandeling. Het kan hen meer regie geven en bijdragen aan een betere communicatie met hun zorgverleners. Uiteraard moet dit gepaard gaan met goede uitleg, zodat de informatie begrijpelijk en bruikbaar is voor de patiënt.”

Hoopgevend
Nieuwe ontwikkelingen op het gebied van PAH stemmen Zima positief. “De afgelopen jaren zijn er veelbelovende nieuwe inzichten gekomen over de mechanismen achter PAH. Onderzoekers hebben nieuwe biologische processen ontdekt die een rol spelen bij de ziekte en zijn erin geslaagd om specifieke stoffen te identificeren die deze processen kunnen beïnvloeden. Verschillende van deze stoffen worden momenteel getest in klinische studies. Dit biedt hoop voor PAH-patiënten, omdat het in de toekomst kan leiden tot nieuwe behandelingen die niet alleen de symptomen bestrijden, maar mogelijk ook de progressie van de ziekte kunnen vertragen of zelfs omkeren.”

Bij verdenking van PAH en/of waarschuwingstekens is snelle verwijzing naar een gespecialiseerd PH-expertisecentrum heel belangrijk. Meer weten over deze zeldzame ziekte? Kijk op de website van de Stichting Pulmonale Hypertensie.

Interview Zima voor Wereld PH Dag
NL-NON-03107

bedrijfsinformatie

Nieuwe entree van MSD Haarlem Campus geopend

April 10, 2025

De Haarlemse wethouder Robbert Berkhout, de waarnemend ambassadeur van de Verenigde Staten Marcus Micheli en de Europese MSD-directeur Cyril Schiever hebben vandaag samen de nieuwe entree van de MSD Haarlem Campus geopend.

Met de opening van een nieuwe ingang voor vrachtwagens en bedrijfsbusjes verbetert MSD de logistieke stroom rondom de locatie. Veiligheid staat voorop bij het bedrijf, dat vanuit Haarlem geneesmiddelen en vaccins distribueert naar meer dan 140 landen wereldwijd. De opening markeert een belangrijke stap in het duurzaam verbeteren van faciliteiten in Haarlem, naast de uitbreiding van de capaciteit voor productie en klinisch onderzoek. Na een korte toelichting door locatiedirecteur Frank Lentini (MSD) had wethouder Berkhout de eer om symbolisch de eerste – volledig elektrische – vrachtwagen te verwelkomen.

“In de Waarderpolder werken we constructief samen op gebieden als veiligheid, duurzaamheid en werkgelegenheid. MSD is hierin al jaren een goede partner. En dat blijkt ook uit deze nieuwe logistieke ingang. Hiermee lost MSD het verkeersprobleem op dat bij de ingang Waarderweg ontstond met vrachtwagens te midden van het andere verkeer”, vertelt wethouder Robbert Berkhout. “De nieuwe entree zorgt voor een betere en veiligere verkeersdoorstroming, niet alleen voor MSD, maar voor al het verkeer rond deze locatie.”

Het bedrijf nam donderdag ook de nieuwe hoofdingang aan de Waarderweg in gebruik. De waarnemend ambassadeur van de VS in Nederland knipte samen met Cyril Schiever van MSD het lintje door, waarna de groep belanghebbenden officieel welkom werd geheten in het kantoorgebouw aan de Waarderweg. Brian Woolhouse, sinds enkele maanden de nieuwe managing director van MSD Nederland, benadrukte in zijn toespraak dat de MSD Haarlem Campus de belangrijkste locatie van MSD wereldwijd is voor de verpakking van nieuwe medicijnen en vaccins. De relatie met de stad Haarlem is ook cruciaal, zowel als belangrijke werkgever als vanuit logistiek perspectief.

MSD heeft de realisatie van de nieuwe entree aangegrepen om ook het voorterrein aan de Waarderweg aan te pakken en de campus een open uitstraling te geven. Waar vrachtwagens en busjes zich voortaan melden bij de logistieke ingang aan de Industrieweg is de vernieuwde entree aan de Waarderweg uitsluitend bedoeld voor bezoekers en eigen medewerkers. Dat komt de doorstroming van verkeer op de Waarderweg ten goede. Ook is een grotere, nieuwe fietsenstalling in gebruik genomen, uitgevoerd met duurzaam hout en voorzien van een sedum dak.

MSD persbericht 10 april 2025

HPV Awareness Day

March 4, 2025

Dit jaar is het 50 jaar geleden dat mijn grootmoeder overleed aan de gevolgen van baarmoederhalskanker. Gelukkig leven we inmiddels in andere tijden en is veel meer mogelijk om je tegen deze ziekte te helpen beschermen. Vaccinatie, screening, behandeling – het is in Nederland allemaal beschikbaar.

Klus geklaard, zou je denken, exit baarmoederhalskanker. Maar helaas. Een opvallende bevinding uit het onlangs gepubliceerde landenprofiel over kanker¹is dat het aantal levensjaren dat door kanker verloren gaat in Nederland een dalende trend laat zien, behalve bij baarmoederhalskanker, daar is de trend juist stijgend. Een andere observatie is de bedroevend lage deelname aan het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker – slechts 46% van de opgeroepen vrouwen deed in 2022 mee.

Elk jaar opnieuw kun je op HPV Awareness Day een verhaal maken over de lage vaccinatiegraad voor HPV, het virus dat de oorzaak is van o.a. baarmoederhalskanker. Of over de deelname aan het bevolkingsonderzoek. Het zijn allebei belangrijke manieren om het risico op baarmoederhalskanker te verkleinen. En het zijn voorwaarden om uiteindelijk baarmoederhalskanker te elimineren. Dan moet 90% van de meisjes voor hun 15^e jaar gevaccineerd zijn en 70% van de vrouwen meedoen aan het bevolkingsonderzoek. De andere voorwaarde is dat in 90% van de gevallen de voorstadia van baarmoederhalskanker behandeld worden².

Meer verloren levensjaren door HPV -het is een treurige constatering voor een ziekte waartegen een paar prikjes helpen beschermen, of die je dankzij screening in vroeg stadium kunt opsporen. De diagnose wordt zo’n 800 keer per jaar gesteld, en ca. 250 keer leidt hij tot de dood³. Tel daarbij de gevallen waarin het uitstrijkje een voorstadium van baarmoederhalskanker opspoort en je weet hoeveel levens elk jaar weer op hun kop staan. Buiten alle emoties leidt dit tot druk op ons zorgstelsel en tot arbeidsverzuim. Het zijn immers vooral de vrouwen in de ‘werkzame leeftijd’ die de ziekte krijgen.

Het is allemaal niet nodig. Vaccinatie is gewoon beschikbaar en reken maar dat mijn kinderen die vaccinatie straks krijgen – ik moet er niet aan denken dat zij later te maken krijgen met een ziekte die je dankzij een paar prikjes kunt voorkomen! Ik heb de vaccinatie zelf overigens ook gehaald – al was het maar omdat ik mijn kinderen niet wil opzadelen met de verhalen die mijn moeder mij vertelde over haar jeugd. Over de ziekte en het overlijden van haar moeder en de ontreddering die daarop volgde.

Onafhankelijk van beleidsmatige stappen om HPV te elimineren – we kunnen al zoveel zelf doen door mee te doen aan het bevolkingsonderzoek en te vaccineren tegen HPV. Als we dat nu eens wat fanatieker gingen doen, dan volgt die eliminatie (bijna) vanzelf!

Judith Zuijderhoudt
Director Policy, Communications & Population Health

Referenties:
1. OECD Landenrapport Nederland (gezien op 21 februari 2025)
2. WHO Cervical Cancer Elimination Initiative (gezien op 21 februari 2025)
3. RIVM (gezien op 27 februari 2025)

NL-NON-03018

persoonlijke verhalen

“Schijnt de zon, dan ga ik ervoor!”

February 27, 2025

De laatste dag van februari is het Internationale Zeldzameziektendag. Een dag die jaarlijks in het teken staat van bewustwording creëren en verandering teweegbrengen voor de 300 miljoen mensen wereldwijd die leven met een zeldzame ziekte. Een van hen is Zima Liakathoesein uit Zoetermeer. Eind 2015 kreeg Zima de diagnose ‘pulmonale arteriële hypertensie’ (PAH) en dat zette haar leven compleet op z’n kop. Fysiek is het heel vaak erg zwaar, maar mentaal is Zima inmiddels sterker dan ooit. “Ik heb geluk gehad, voor hetzelfde geld was ik voor de diagnose al overleden.”

“Ik voel me heel slecht vandaag. Dat is de rauwe realiteit. Eigenlijk kan ik dit interview nu niet doen. Maar ik doe het toch, want ik wil mijn verhaal zo graag delen. Om lotgenoten te helpen, maar ook om zorgverleners te informeren. Mijn huisarts weet nu veel over PAH, maar ik rust niet totdat alle zorgverleners net zoveel weten. Dus: even doorbijten nu en dan straks maar weer op de oplader…”

Die ‘oplader’ is de bank in Zima’s woonkamer. “Als ik familie of vrienden op bezoek heb en ik zeg dat ik even op de oplader moet, dan weten ze meteen hoe laat het is. Mijn volwassen zoon en meerdere familieleden wonen gelukkig in de buurt en staan voor me klaar als dat nodig is. Ik heb geleerd dat ik ze moet meenemen in m’n ziekteproces. Zo begrijpen we elkaar beter en kunnen we elkaar beter helpen.”

Levensgevaar
Ondanks haar beroerde dag klinkt Zima sterk en vastberaden. In de loop van het gesprek klaart haar gezicht open vertelt ze met passie over veel mooie dingen in haar leven. “Al heb ik ook ADHD en dat maakt het extra lastig om m’n energie goed te doseren. Daar betaal ik soms een prijs voor, heel soms brengt het me zelfs in levensgevaar, maar het weerhoudt me niet om m’n leven zo vol mogelijk te leven. Stilzitten is achteruitgang. Ik wil vooruit, groeien en mezelf blijven ontwikkelen.”
“Als de zon schijnt, dan ga ik er voor. Rugzakje met flesje water en bankpas erin en dan lekker vrij op pad, met mijn e-bike of wandelen, het liefst de natuur in. Op die dagen moet ik het ervan nemen. Net zoals ik het er ieder jaar op Terschelling van neem, tijdens het tiendaagse culturele festival Oerol. Vanwege mijn aandoening neem ik dan m’n auto mee op de boot en het eiland, met mijn e-bike achterop. Medicatie mee, extra zuurstof voor ’s nachts en gaan! Daar geniet ik enorm van.”

Steen
Vanzelf gaat het allemaal niet. “Misselijkheid, hartkloppingen, paniekaanvallen, spierpijn, een grieperig gevoel: op slechte dagen komt het allemaal voor. Dan zit ik alleen maar met m’n pillen op de bank. Of ik ‘vergeet’ m’n ziekte even, waarna ik een hoge prijs betaal. Zo raakte ik op Terschelling ooit buiten bewustzijn toen ik onbezonnen probeerde m’n fiets over een dijkje te duwen. En toen m’n longarts hoorde dat ik abseilend van de Euromast was gekomen, vroeg hij of ik gek was geworden.”
“Toch zal ik blijven proberen om mezelf uit te dagen. In dat kader bedenk ik elk jaar een nieuw thema, dit jaar is dat: ‘uit je comfortzone’. Ik heb een stukje steen in het raamkozijn gezet, elke keer als ik dat zie, zeg ik tegen mezelf dat ik niet onder een steen moet leven. Dat ik onder die steen uit moet komen! En dus zit ik nu op golf. Veel lopen met extra gewicht kan ik niet en van het bukken om het golfballetje op te rapen, slaat m’n hart op hol. Maar met een golfkarretje en een opraapslurf lukt het me mooi wel!”

Diep gat
Zo levenslustig was Zima jarenlang niet, integendeel. In 2013 begonnen haar gezondheidsklachten. Zima was geen schim meer van zichzelf, niets was er over van de energieke vrouw die bijvoorbeeld in een heerlijke flow kon raken als ze ging dansen.
“Mijn huisarts kwam er niet uit. Pas in 2015 zei ze: ‘alles lijkt in orde, alleen van je hart weten we dat nog niet. Bij de cardioloog kwam de ziekte direct aan het licht. Veel te laat. Ik heb echt geluk gehad, want voor hetzelfde geld was ik toen al overleden. Onbehandelde patiënten overlijden volgens mijn behandelend longarts binnen 2 à 3 jaar.”
Nu weet ik dat allemaal, maar toen, net na de diagnose, wist ik nog niets. Ik kreeg een zak pillen mee en zei tegen mijn collega’s op het werk dat ik er na een paar weken uitrusten wel weer bovenop zou zijn. Het liep compleet anders. Ik bleef anderhalf jaar ziek en misselijk en viel in een heel, heel diep gat, omdat alles wat ik leuk vond wegviel. (Buik-)dansen, naar de sauna, fitness, zumba: dat ging (en gaat) allemaal niet meer. Uiteindelijk werd ik ook arbeidsongeschikt verklaard.”

Knop om
Was Zima’s leven voorbij, of kon de knop nog om? “Gelukkig werd het dat laatste. Ik klom uit het gat door zelf hulp in te schakelen. Eerst vroeg ik mijn moeder uit Suriname om over te komen en later ging ik aan de slag met revalidatieartsen, zowel op fysiek als mentaal vlak. Die stappen zorgden ervoor dat de knop half om kon. De andere helft ging om na acties gericht op persoonlijke groei en ontwikkeling. Ik kon m’n lot daarna volledig accepteren en zag mezelf niet meer als slachtoffer.”
Zima deed mee aan ‘365 dagen succesvol’ (het jaarprogramma en Miracle Roadmap) en ging ook aan de slag voor de Stichting Pulmonale Hypertensie. “Een van de dingen die ik voor de stichting doe, naast het penningmeesterschap, is het organiseren van contactmiddagen voor PH-patiënten. In een ontspannen sfeer kan je dan lotgenoten en hun naasten ontmoeten, onder het genot van een high tea. Allemaal bedoeld om ervaringen uit te wisselen, vragen te stellen en steun bij elkaar te vinden. Tijdens deze contactmiddagen deel ik mijn ervaringen, in de hoop dat het anderen helpt om niet in dat diepe gat te vallen. Met deze ernstige en progressieve ziekte (zie kader) is dat voor niemand makkelijk, maar door ministapjes te zetten kun je een berg beklimmen.”

Excuses
“Zelf kreeg ik destijds van mijn huisarts het gevoel dat zij mijn klachten niet serieus genoeg nam. Daarom push ik nu ook zo voor meer bewustwording onder huisartsen. Mijn huisarts heeft haar excuses aangeboden. Zoiets zal haar niet snel meer overkomen, ook omdat ik sinds mijn diagnose alles wat ik weet en leer bij haar neerleg.Ik ben er bijvoorbeeld heel alert op dat ze alle verslagen van mijn periodieke controles krijgt. Die controles zijn onderdeel van mijn leven geworden. Om de drie maanden ga ik naar het VUmc in Amsterdam, voor een echo, ECG, bloedprikken, een looptest en gesprekken met de verpleegkundige en m’n longarts. In geval van nood mag ik hem 24 uur per dag bellen. Op een heel angstaanjagend moment heb ik dat ooit één keer gedaan, hopelijk blijft het daarbij en bij de routine van de periodieke controles.”
“Ik leid aan een zeldzame ziekte, huisartsen zien maar zelden iemand met PAH. Toch wil ik dat alle artsen het weten, zodat ze bij een ‘niet pluis’-gevoel van deze optie weten en tijdig kunnen doorverwijzen. Alle aandacht voor PAH is welkom, want als je de naam maar vaak genoeg hoort, dan dringt de kennis erover uiteindelijk vanzelf diep door. En dat kan voor PAH-patiënten letterlijk van levensbelang zijn.”

“Vandaag is een slechte dag, en ja, ik weet dat de aard van de ziekte met zich mee brengt dat er steeds vaker slechte dagen tussen zullen zitten – de ziekte verloopt immers progressief. Maar in mijn hoofd keer ik de situatie liever om: ik richt me op de betere dagen waarvan ik weet dat ze weer komen. De dagen waarop de zon voor mij schijnt. Die dagen wil ik voor geen goud missen!”

Over PH en PAH

Pulmonale hypertensie (PH) komt bij ongeveer 1% van de Nederlandse bevolking voor. Er zijn verschillende vormen van PH, elk met een andere oorzaak en daarmee ook met een andere benodigde behandeling. PH is ongeneeslijk en zonder behandeling is de prognose slecht.

Een van de zeldzame vormen is pulmonale arteriële hypertensie (PAH). Bij PAH is er sprake van vernauwingen of verstoppingen in de longslagaders. De verhoogde druk ontstaat bij PAH doordat de wanden van de longslagader door abnormale celgroei dikker worden, en daardoor van binnen minder goed doorgankelijk. De rechterkamer van het hart moet veel harder gaan pompen om het bloed nog door die vernauwde longslagader heen te krijgen.

Zo’n 800 Nederlanders zijn gediagnosticeerd met PAH. Het stellen van die diagnose kan lastig zijn, omdat patiënten meerdere symptomen kunnen ervaren, die vrij algemeen zijn en bij verschillende ziektebeelden voorkomen. Denk aan moeite met ademhalen, vermoeidheid, flauwvallen, opgezwollen voeten en onderbenen, een snelle hartslag en pijn op de borst.

Bij verdenking op PAH en/of waarschuwingstekens is snelle verwijzing naar een gespecialiseerd PH-expertisecentrum heel belangrijk. Hiermee kan de tijd tot het stellen van de juiste diagnose zo kort mogelijk worden gehouden. Enerzijds zorgt dat voor minder prangende onzekerheid bij de patiënt en anderzijds kan eerder worden begonnen met de behandeling. Dit heeft een positief effect op de kwaliteit van leven en de prognose.

Meer weten over deze zeldzame ziekte? Kijk op de website van de Stichting Pulmonale Hypertensie.
Link: https://stichtingpulmonalehypertensie.nl/)

NL-NON-03024

bedrijfsinformatie

5 miljardste behandeling voor rivierblindheid en olifantsziekte

January 30, 2025

MSD viert de 5 miljardste behandeling voor rivierblindheid en olifantsziekte in het kader van het Mectizan Donatie Programma.¹⁾ Ook de komende jaren wordt gratis behandeling mogelijk gemaakt van honderden miljoenen mensen in Afrika, Latijns-Amerika en het Midden-Oosten om de gevolgen van deze ziekten te voorkomen.De fabriek van MSD in Haarlem levert daarvoor opnieuw alle tabletten. Vertegenwoordigers van het donatieprogramma en ambassadeurs uit getroffen landen zijn op donderdag 30 januari (World Neglected Tropical Diseases Day) te gast in Haarlem om deze mijlpaal te vieren.

Bijna 40 jaar geleden heeft MSD de belofte gedaan om Mectizan (met als werkzame stof ivermectine) kosteloos te doneren aan degenen die het het hardst nodig hebben. Elk jaar worden honderden miljoenen mensen behandeld tegen rivierblindheid en olifantsziekte, twee uiterst ziekmakende infectieziekten die voorkomen in veel van de armste gebieden op aarde.¹⁾Concrete resultaten
Het Mectizan Donatie Programma is het langstlopende initiatief voor het doneren van geneesmiddelen tegen vergeten tropische ziekten.²⁾ De unieke aanpak door de samenwerking met organisaties zoals de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), de Wereldbank, UNICEF en partners in 58 landen¹⁾ levert concrete resultaten op. In vier landen komt rivierblindheid niet meer voor (Colombia, Ecuador, Guatemala, Mexico).¹⁾ En olifantsziekte (LF) is inmiddels in 19 landen geëlimineerd als een probleem voor de volksgezondheid.¹⁾ Het doel voor 2025 is om rivierblindheid te elimineren in 8 landen en olifantsziekte in 34 landen.¹⁾
Haarlem
De enige fabriek in de wereld waar het bewuste geneesmiddel wordt gemaakt staat in Haarlem. Tot eind 2024 zijn hier al 15 miljard tabletten* geproduceerd door een klein team MSD’ers.¹⁾ Met een opdracht om de komende jaren meer dan 700 miljoen tabletten te produceren, blijft de Haarlemse fabriek voldoen aan de vraag vanuit het donatieprogramma en dus essentieel voor de strijd tegen deze ziekten.
“We zijn MSD en het team in Haarlem enorm dankbaar voor hun tomeloze inzet om Mectizan te leveren zo lang en zo veel als dat nodig is”, vertelt dr. Yao Sodahlon, directeur van het Mectizan Donatie Program. Over het succes van het programma vertelde professor Gilbert Burnham (voorzitter van de Mectizan Expert Committee) eerder al: “Dat zit niet alleen in de duur maar ook in de consistentie en zorgvuldigheid waarmee het programma wordt uitgevoerd. Ik heb grote waardering voor wat in de afgelopen jaren is bereikt door het Mectizan Donatie Programma en specifiek voor wat hier in Haarlem gebeurt.”

Bronnen:
1) Mectizan Donation Program 2023 Annual Highlights (REF-258376)
* 15 miljard tabletten: 13,1 miljard (tot 2023)¹⁾ + 1,2 miljard (2023) + 710 miljoen (2024)
2) https://mectizan.org/

70 jaar MSD in Nederland

70 jaar MSD in Nederland, 70 jaar impact

December 11, 2024

MSD Operator Michael Oladusu werkt mee aan de productie van Mectizan: “Iedere werkdag voelt voor mij als een geschenk”

Het is 70 jaar geleden dat MSD voet zette op Nederlandse bodem. Inmiddels werken we met zo’n 5.000 collega’s elke dag aan de gezondheid van mens en dier. We zijn van grote positieve invloed op het leven van patiënten, de Nederlandse samenleving en de economie. Bovendien maken we impact vanuit Nederland over grenzen heen: onze geneesmiddelen gaan de hele wereld over en dragen bij aan het leven van mensen in meer dan 140 landen. Het bijzondere verhaal van Operator Michael Oladusu, die al meer dan twintig jaar meewerkt aan de productie van Mectizan, is daar een mooi voorbeeld van. MSD doneert Mectizan om rivierblindheid in ontwikkelingslanden uit te roeien. Sinds 1987 zijn daarvoor bij MSD in Haarlem al miljarden tabletjes gemaakt. Voor Michael is iedere werkdag speciaal en daar heeft hij een zeer persoonlijke reden voor.

In Afrika, Latijns-Amerika en Jemen lopen jaarlijks meer dan honderd miljoen mensen het risico om rivierblindheid op te lopen. Na de beet van een zwarte vlieg die zich ophoudt bij rivieren, komen larven van minieme wormpjes via de steekwond in de bloedbaan. Mensen met rivierblindheid kampen met ernstige jeuk en worden vaak blind, ziekteverschijnselen als gevolg van stervende larven die een aaneenschakeling van ontstekingsreacties veroorzaken. Mectizan (werkzame stof: ivermectine) doodt de larven en verlamt de volwassen wormpjes, zodat die zich niet meer kunnen voortplanten. Zo wordt voorkomen dat mensen ziek worden.

‘Ziekte van de rivier’

De enige Mectizan-fabriek ter wereld staat in Haarlem, daar worden alle tabletten geproduceerd en verpakt door een klein, ervaren team. “We voelen ons allemaal heel erg betrokken bij ons werk”, vertelt teamlid Michael Oladosu. “Iedereen staat voor elkaar klaar en we helpen elkaar waar en wanneer dat nodig is. Waar ons teamwork toe leidt? Sinds 2019 kunnen we als team meer dan een miljard tabletten per jaar maken.”

Voor Michael is zijn werk bij MSD extra speciaal. Zijn familie komt uit Nigeria, het meest endemische (met de meeste geografische verspreidingsgebieden) land voor rivierblindheid ter wereld. “Dertig jaar geleden kwam ik naar Nederland, ik ontmoette de liefde van mijn leven, we stichtten ons gezin en door een samenloop van omstandigheden vond ik uiteindelijk een fijne baan bij MSD.”

“Ik werkte vier jaar in het Mectizan-team toen ik op familiebezoek was in Nigeria. Mijn familie leeft in een afgelegen dorp bij een rivier en mijn moeder vertelde toen over twee ooms die getroffen waren door de ‘ziekte van de rivier’. Pas later, toen ik weer terug was in Nederland, viel het kwartje: met mijn werk draag ik direct bij aan de strijd tegen de ziekte die mijn ooms blind hebben gemaakt!”

“Alsof het zo heeft moeten zijn. Sinds ik dit weet voelt iedere werkdag voor mij als een geschenk. Als ik bij MSD aankom om te gaan werken voel ik me anders, opgewekt, vrij in mijn hoofd, vol energie. Puur door het feit dat ik mag bijdragen aan het voorkomen van ziekte bij mensen die geen geld hebben voor dit geneesmiddel en het mede door ons werk en MSD tóch krijgen!”

Mectizan Donatie Programma

Zij die Mectizan het meest nodig hebben, zijn het minst in staat om ervoor te betalen. Daarom kondigde MSD in 1987 aan om het geneesmiddel te gaan doneren voor behandelingen in landen waar de ziekte voorkomt, ‘for as long as needed, to as many as needed.’

Het Mectizan Donatie Programma, een samenwerkingsverband tussen MSD, WHO, UNICEF en andere organisaties heeft inmiddels de behandeling mogelijk gemaakt van vele miljoenen mensen. Talloze gevallen van blindheid zijn voorkomen en lokale economieën bloeiden mede daardoor weer op. Kinderen hoefden immers niet meer voor hun hulpbehoevende (groot-)ouders te zorgen en miljoenen hectares vruchtbaar akkerland konden opnieuw in gebruik worden genomen. Michael heeft het allemaal met eigen ogen zien gebeuren. “Jongere mensen krijgen de ziekte van de rivier nu niet meer.”

Nederland is nu zijn thuis, maar de bescheiden en goedlachse MSD-operator is nog altijd zeer betrokken bij het wel en wee van zijn naasten in Nigeria. Zo droeg hij bij aan de komst van een watervoorziening, een kilometer van de ‘ziekmakende’ rivier. Ook stuurt hij elke maand wat geld, zodat kinderen naar school kunnen.

“Ik vind dat de wereld wakker moet worden en dingen eerlijker moet gaat delen. Zodat er nog veel meer geneesmiddelen terechtkomen bij mensen zoals m’n ooms. Een leeft er nog, hij is nu 95 en blind sinds zijn veertigste. Sindsdien is zijn leven en dat van zijn hele familie – allemaal boeren – heel zwaar. Ik kijk ernaar uit om hem weer te ontmoeten. Liefst al tijdens zijn leven op aarde, en anders daarna…”

Goed nieuws

In 2013 kreeg Colombia als eerste land ter wereld de officiële bevestiging dat rivierblindheid in eigen land was uitgeroeid. En inmiddels zijn ook Ecuador, Mexico en Guatemala vrij van rivierblindheid. Studieresultaten lijken uit te wijzen dat de ziekte na vijftien à zeventien jaar behandelen niet of nauwelijks meer terugkomt. Daarmee, en dankzij de voortgaande Mectizan-donaties van MSD, komt de wereldwijde uitroeiing van rivierblindheid in zicht.

Ook uit Nigeria kwam er vorig jaar goed nieuws. Michael: “Voor vier extra staten heeft men, 27 jaar na de start van het Mectizan Donatie Programma, besloten om te stoppen met het massaal toedienen van Mectizan. Een beslissing die bijna negentien miljoen mensen aangaat! In deze staten is de overdracht van rivierblindheid onderbroken en daarom kan behandeling daar worden gestopt.”

“Dit is de grootste stop-behandelingsbeslissing in de geschiedenis van de wereldwijde campagne tegen rivierblindheid en komt bovenop eerdere behandelsuccessen in Nigeria. Vandaag de dag hebben meer dan 28 miljoen mensen in Nigeria geen behandeling meer nodig. Kijk, daar doen mijn Haarlemse MSD-teamgenoten en ik het allemaal voor!”

Link naar de korte video over de Mectizan-productie

70 jaar MSD in Nederland

70 jaar MSD in Nederland – Samenwerken aan vooruitgang

December 5, 2024

Nico Bons, eigenaar Bons-Holsteins Home Bred Sale:
“Met SenseHub heeft onze stal een extra paar ogen”

Nico Bons werd onlangs uitgeroepen tot de beste fokker van Europa. Dit maakt hem tot een bekende naam in de agrarische sector. Niet alleen vanwege de prijzen die hij wint met zijn showkoeien, maar vooral vanwege zijn sublieme management. “Onze dames komen echt op de eerste plaats. We staan aan de top op het gebied van huisvesting, voeding en management. En MSD Animal Health speelt hierin een belangrijke rol.”

MSD viert dit jaar haar 70-jarig bestaan in Nederland. Terugkijkend op de afgelopen 70 jaar zien we dat onze succesvolle reis mede mogelijk gemaakt is door de collectieve inspanningen van medewerkers, partners, klanten, besluitvormers en andere betrokkenen. Kijken we vooruit, dan zien we grote uitdagingen op ons af komen. Hoe gaan we een duurzame en toekomstbestendige gezondheidszorgsector creëren en op welke manier kunnen we de groei van de Nederlandse life science en health-sector ondersteunen? Het aanpakken van dit soort uitdagingen vereist een collectieve inzet van de samenleving. Bij MSD zijn we ervan overtuigd dat we door samen te werken een substantiële positieve impact kunnen maken.

Door vanuit MSD Animal Health samen te werken met fokker Nico Bons koeienfokkerij Bons-Holsteins, dragen we een steentje bij aan zijn ambitie om een toekomstbestendig bedrijf te zijn. Geen makkelijke opgave voor deze veehouder, want verschillende ontwikkelingen hebben ervoor gezorgd dat de agrarische sector al jaren kritisch wordt bekeken. Door burgers, politici, belangengroepen en de voedingsindustrie. “Ik wil de wereld laten zien hoe goed we voor onze koeien zorgen,”vertelt Nico. “Door onze manier van boeren voorkomen we ziektes, worden er meer gezonde kalveren geboren en hebben we minder medicatie nodig. Het bespaart tijd en geld en dat houdt ons toekomstbestendig als melkveebedrijf.”

Snelle detectie
Het feit dat de dieren in uitstekende gezondheid verkeren, is deels te danken aan het gebruik van de koe monitoringssysteem SenseHub, ontwikkeld en beheerd door MSD Animal Health. Het systeem monitort de gezondheid, welzijn en vruchtbaarheid van de koeien met slimme halsbanden. Als er opvallende waarden zijn op het gebied van herkauwactiviteit, voeropname, tochtdetectie of ander afwijkend gedrag, wordt Nico Bons onmiddellijk gewaarschuwd. “SenseHub fungeert als mijn tweede paar ogen in de stal. Hoe eerder ik weet dat er iets mis is, hoe eerder ik kan ingrijpen. Dit stelt ons in staat om grotere problemen te voorkomen, zoals uierontsteking of longontsteking.”

Gezondheidsinzicht
Als een echte koeienliefhebber brengt Bons 99% van zijn tijd in de stal door. Ondanks zijn volledige aandacht en waakzaamheid, ziet hij niet altijd meteen of er iets mis is. Ongeveer tien jaar geleden begon hij daarom de samenwerking met MSD Animal Health. “We hebben een scherm opgehangen in de tankruimte waarop de belangrijkste gezondheidswaarden van de koeien in één oogopslag zichtbaar zijn.” Zo detecteerde het systeem onlangs een abnormale meting bij een van de koeien. “We waren net terug van een show, dus misschien had ze een verkoudheid opgelopen of stress ervaren door de reis. Dat kan ik niet altijd met het blote oog zien en het is geen optie om alle koeien twee keer per dag te temperaturen. Na onderzoek gaven we de koe de juiste behandeling. Ze voelde zich snel weer fit.”

Kennis delen
Door dit management en het gebruik van een innovatief systeem zijn er veel minder antibiotica nodig voor de dieren. “Dat bespaart me ook veel geld, omdat ik minder melk hoef weg te gooien en minder vaak de dierenarts hoef te bezoeken.” Elk jaar ontvangt de veehouder in Ottoland ongeveer tien- tot twintigduizend bezoekers die een kijkje achter de schermen krijgen. “Ik open mijn bedrijf om anderen te inspireren, om kennis te delen en ervaringen uit te wisselen. Als boeren onder elkaar werkt dit heel goed. En we moeten elkaar ook helpen, denk ik. Dat zijn we elkaar en de maatschappij verschuldigd.”

bedrijfsinformatie

‘Behandeling van kanker in een vroeg stadium met innovatieve geneesmiddelen: wat is het ons waard?

December 3, 2024

Onlangs hebben we met trots ons whitepaper gelanceerd met de titel ‘Behandeling van kanker in een vroeg stadium met innovatieve geneesmiddelen: wat is het ons waard?’ De productie van dit whitepaper was ook voor mij een ontdekkingstocht, met waardevolle input van verschillende belanghebbende partijen: patiënt, zorgprofessional, ziekenhuisbestuurder, IKNL, zorgverzekeraar en gezondheidseconoom. Zij laten hun licht schijnen over de waarde van innovatieve behandelingen in een vroeg stadium van kanker.

Tijdens de lancering hebben we met belangrijke spelers uit de gezondheidszorg doorgepraat over de conclusies en aanbevelingen, waarbij ook ik deel heb genomen aan het panelgesprek. De hoge opkomst bij de presentatie en de vele kritische en goede vragen die gesteld werden, tonen aan dat het onderwerp zeer relevant is. Ik ben enthousiast over de richting die we op gaan, met kanker als chronische – dus niet meer als dodelijke – ziekte.

Nog steeds is kanker helaas de belangrijkste doodsoorzaak in Nederland en het aantal patiënten met deze ziekte blijft stijgen.¹⁾ Daarom vind ik het hoopgevend dat er steeds meer innovatieve behandelingen worden ontwikkeld die de overlevingskansen van patiënten kunnen vergroten. Echter, dit vereist inzet en investeringen van zowel zorgpartijen als de industrie. Samen met de geïnterviewde experts onderzoeken we de waarde voor patiënt, gezondheidszorg en samenleving om al in een vroeg stadium van kanker te starten met behandeling met innovatieve geneesmiddelen.

De vooruitgang in de behandeling van kanker heeft ons inmiddels gebracht naar een fase waar mogelijke ‘genezing’ en ‘ziektevrij zijn en blijven’ voor bepaalde tumortypen een realiteit is.²⁾ Patiënten met uitgezaaide ziekte kunnen juist kiezen voor een behandeling gericht op levensverlenging met zo hoog mogelijke kwaliteit van leven. Dit vereist een zorgvuldige afweging van medische, klinische en persoonlijke aspecten in het behandeltraject, evenals een open gesprek gericht op gezamenlijke besluitvorming tussen arts en patiënt. Het is de verantwoordelijkheid van geneesmiddelenbedrijven om te blijven investeren in behandelingen die kankerpatiënten mogelijk kunnen genezen of die de ziekte in een chronische fase kunnen brengen.

Tijdens het symposium rondom het whitepaper gaf ik aan dat de maatschappelijke waarde van langere periodes van overleving zonder ziekte of behandeling enorm is. Gezondheid vertegenwoordigt een enorme waarde, zowel economisch als maatschappelijk. ‘Health = Wealth’ noemde Vergilius dat destijds al. Tegelijkertijd wordt gezondheid nog te vaak gezien als een kostenpost. Het belang van vroegtijdige behandeling ligt daarom juist op die economische en maatschappelijke waarde, bijvoorbeeld waar het kan bijdragen om de druk op de arbeidsmarkt te verlichten.

Twee uitdagingen wil ik nader benoemen. Ten eerste: het is essentieel dat nieuwe systemische behandelingen tijdig beschikbaar komen. Daarom moeten we heroverwegen hoe vergoedingen voor deze behandelingen worden beoordeeld, om kostbaar tijdverlies te minimaliseren. De verschuiving van uitkomstmaten zoals ‘overall survival’ (OS) naar patiëntrelevante uitkomsten die aansluiten bij het behandeldoel, zoals ziektevrije overleving, past daarin. Erkenning en acceptatie van deze belangrijke uitkomstmaat voor het maken van een vergoedingsbesluit is essentieel. Immers lopen de vertragingen in toegang tot innovatieve behandelingen tegen kanker steeds verder op³⁾, ook vanwege het lange wachten op OS-data, zoals nu gebeurt.

Ten tweede zullen we beter moeten onderzoeken welke patiënten het meest baat hebben bij een behandeling. Een lerend zorgstelsel is daarbij de sleutel: inzet van biomarkers, real-world data en -evidence, evenals doelmatige inzet van systemische behandelingen. Ook daar hebben verschillende partijen in de zorg een rol in te pakken: geneesmiddelenbedrijven moeten tijdens de ontwikkeling van medicijnen al inzetten op biomarkers en behandelaren zijn aan zet als het gaat om doelmatigheid in de praktijk.

Ik ben erg blij met de start van een levendig gesprek over de waarde van innovatieve behandelingen in een vroeg stadium van kanker. En uiteraard met de brede interesse in dit onderwerp. Maar de lancering van het whitepaper is pas het begin: wij nodigen iedereen uit om deel te nemen aan dit gesprek en horen graag op welke van de vier geformuleerde aanbevelingen u met ons de schouders eronder wilt gaan zetten. Want alleen samen kunnen we de zorg voor patiënten met kanker verbeteren.

Ik nodig u van harte uit om ons whitepaper te lezen, en uw gedachten met mij te delen. U kunt het document hier downloaden.

Met vriendelijke groet,

Wim de Haart
Director Value & Patient Access
MSD Netherlands
NL-NON-02870

70 jaar MSD in Nederland

70 jaar MSD in Nederland – Samenwerken aan vooruitgang

November 28, 2024

Jos van Kessel, voorzitter College van Bestuur Koning Willem I College:
“Zonder beroepsonderwijs geen innovatie”

Het Koning Willem I College (KW1C) is een van de grootste ROCs van Nederland. De school is geworteld in het hart van Brabant maar heeft nationale impact. Onlangs werd het college uitgeroepen tot de meest innovatieve ROC van Nederland. “Deze titel hebben we mede te danken aan de manier waarop we, samen met bedrijven zoals MSD, innovatie-uitdagingen aanpakken,” zegt bestuursvoorzitter Jos van Kessel.

MSD viert dit jaar het 70-jarig bestaan in Nederland. Terugkijkend op de afgelopen 70 jaar zien we dat onze succesvolle reis mede mogelijk gemaakt is door de collectieve inspanningen van medewerkers, partners, klanten, besluitvormers en andere betrokkenen. Kijken we vooruit, dan zien we grote uitdagingen op ons af komen. Hoe gaan we een duurzame en toekomstbestendige gezondheidszorgsector creëren en op welke manier kunnen we de groei van de Nederlandse life science en health-sector ondersteunen? Het aanpakken van dit soort uitdagingen vereist een collectieve inzet van de samenleving. Bij MSD zijn we ervan overtuigd dat we door samen te werken een substantiële positieve impact kunnen maken.

Samenwerken met het onderwijs is daar een belangrijk voorbeeld van. MSD en het KW1C weten elkaar uitstekend te vinden én delen ambities. “Nauwe samenwerking met bedrijven en bedrijfsclusters – te beginnen in je directe omgeving – is een must voor ROCs,” legt Van Kessel uit. “Onze studenten zijn essentieel voor de bedrijfswereld. Of dat nu een bouwbedrijf is zoals Heijmans, een ASML of een MSD.”

Opleiding op locatie
Wat betekent dat in de praktijk? “We werken samen met MSD als het gaat om onze laboratoriumopleidingen in de regio’s Oss en Cuijk. En we bieden samen BBL-programma’s aan, zodat bijvoorbeeld procesoperators en logistieke medewerkers een mbo-opleiding kunnen volgen naast hun baan. Vorig jaar is MSD een proces gestart in Boxmeer waarbij de opleiding bijna volledig op locatie wordt gegeven.” Een soortgelijk proces is ook ontwikkeld voor logistieke operators in Haarlem. Iets verder weg van het traditionele verzorgingsgebied van het college, maar zoals Van Kessel zegt: “Als we een expertisegebied hebben, is er geen reden om het niet aan de rest van het land aan te bieden.”

Goed contact
Wat heeft het KW1C nodig van een werkgever om samenwerking echt te laten slagen? “Allereerst de bereidheid, capaciteit en kennis om studenten goed te begeleiden op de werkplek. Een bedrijfscultuur die mensen aanmoedigt om zich te ontwikkelen is ook belangrijk. En, niet te vergeten, goede persoonlijke contacten. Een van de redenen dat de samenwerking met MSD zo soepel verloopt, is dat we zeer korte communicatielijnen hebben op verschillende niveaus – van management tot operationeel.”

Onboarding
Het KW1C is in toenemende mate betrokken bij de onboarding en training van nieuwe medewerkers. Volgens Van Kessel is het belangrijk dat mensen vanaf dag één worden aangemoedigd om in zichzelf te investeren. “En dat hoeft niet per se in de vorm van een cursus met een diploma als eindresultaat. Met speciale ‘badges’ krijgt iemand erkenning voor een bepaalde vaardigheid of expertise. Je kunt die badges opstapelen tot certificaten, die op hun beurt kunnen leiden tot een diploma. Klein beginnen geeft mensen snel erkenning en zelfvertrouwen, zelfs als ze misschien in het begin een beetje terughoudend zijn.”

Versterken van mbo-profiel
Een belangrijke ambitie die KW1C en MSD delen, is het versterken van het profiel van mbo-opleidingen in Nederland. Mbo-afgestudeerden doen niet alleen zeer belangrijk, maar ook uitdagend werk. “Ik denk dat de rol van mbo-studenten in succesvolle innovaties enorm wordt onderschat. Binnen een bedrijf als MSD wordt er bijvoorbeeld veel gedaan om verpakkingen duurzamer te maken. Dit zijn essentiële technische kwesties, met nieuwe materialen en nieuwe machines. Als je dit soort innovaties van de grond wilt krijgen, heb je de kennis en vaardigheden van praktijkmensen nodig.”

Duurzaamheid is geen trucje
Het is waarschijnlijk geen toeval dat Van Kessel dit voorbeeld noemt: vanaf hun eerste dag worden studenten bij KW1C continu geconfronteerd met duurzaamheidskwesties, zoals het verminderen van afval of het verantwoord gebruik van materialen. “Het is verweven in ons hele onderwijsaanbod. En dat moét ook. Duurzaamheid mag geen trucje zijn, het moet in je hele manier van denken en werken zitten.”

Uiteindelijk kun je cruciale veranderingen in de samenleving alleen samen maken. “We zijn trots op het feit dat we zijn uitgeroepen tot het meest innovatieve ROC in Nederland. En we hebben die titel mede te danken aan de manier waarop we, samen met bedrijven zoals MSD, innovatie-uitdagingen aanpakken.”

bedrijfsinformatie

Brian Woolhouse benoemd tot MD van MSD Nederland

November 28, 2024

Haarlem, 28 november 2024 – Brian Woolhouse is met ingang van 1 december 2024 benoemd tot Managing Director bij MSD Nederland. In deze rol zal Brian leidinggeven aan de humane geneesmiddelentak van het geneesmiddelenbedrijf en voorzitter worden van het Country Leadership Team, dat de vier vestigingen en de ongeveer 5.000 medewerkers in Nederland vertegenwoordigt.

Brian Woolhouse beschikt over een indrukwekkende staat van dienst bij MSD. In zijn meest recente functie als Vice President Global Marketing speelde hij een cruciale rol in de ontwikkeling van strategieën voor hart- en vaatziekten, stofwisselingsziekten (zoals diabetes) en luchtwegaandoeningen. Ook heeft hij de wereldwijde strategie van MSD voor zeldzame ziekten vormgegeven en zorggedragen voor verschillende succesvolle introducties van behandelingen voor acute ziekenhuiszorg.
Voor zijn tijd bij MSD werkte Brian ruim tien jaar bij de dochteronderneming van Bayer in Canada, waar hij ook is opgegroeid. Vervolgens maakte hij de overstap naar Schering-Plough in de Verenigde Staten waar hij Commercial Leader werd en met zijn gezin een aantal jaren heeft gewoond.

In zijn eigen woorden: “Sinds MSD 70 jaar geleden onder het Marshallplan voet op Nederlandse bodem zette, is het bedrijf uitgegroeid tot het meest veelzijdige en innovatieve geneesmiddelenbedrijf van Nederland. Ik kijk er enorm naar uit om voort te bouwen op deze sterke basis en samen met mijn collega’s en onze partners te werken aan het realiseren van onze missie: het redden en verbeteren van levens van patiënten door middel van baanbrekende wetenschap.”

Brian voegt daaraan toe dat hij zich verheugt op de mogelijkheid om Nederland beter te leren kennen. Hij brengt zijn jarenlange kennis en ervaring bij MSD mee, evenals zijn sterke passie voor onze missie waarin de patiënt altijd centraal staat. “De Nederlandse zorg is internationaal erkend als een van de beste ter wereld; dit is een heel waardevol bezit. Alle betrokken partijen dragen de verantwoordelijkheid om deze zorg betaalbaar, toegankelijk en van hoge kwaliteit te houden. Ik kijk er dan ook naar uit om samen met alle stakeholders te werken aan een toekomstbestendig en lerend zorgsysteem, waarin de juiste patiënt op het juiste moment de juiste behandeling ontvangt.”