MSD – Powered by Pride

July 29, 2022

We hebben er 2 jaar op moeten wachten, maar zaterdag 6 augustus is het eindelijk zover: MSD vaart mee in de Canal Parade! Een prachtig feest om te laten zien dat we ‘powered by pride’ zijn. Maar ook een evenement dat nog steeds nodig is omdat emancipatie en acceptatie van de LHTBTI+-gemeenschap nog steeds niet altijd en overal vanzelfsprekend zijn.

Bij MSD zijn diversiteit en inclusie (D&I) onderdeel van de bedrijfsvoering. Het uitgangspunt daarbij is dat iedereen die bij ons werkt zichzelf moet kunnen zijn. Het is onze overtuiging dat we ons beste werk kunnen doen als we ons welkom en geaccepteerd voelen. Onze visie is vertaald in beleid en procedures, maar met uitsluitend beleid en procedures kom je er niet. Voor een echt inclusieve omgeving zijn ook oplettende managers nodig en collega’s die anderen nemen zoals ze zijn. Daarom houden we D&I-onderwerpen op de agenda, bij leidinggevenden en op ‘de vloer’. We organiseren rondetafels over onderwerpen als ongewenst gedrag of micro-agressie. We zorgen dat D&I-onderwerpen – zoals deze Pride Week en onze deelname aan de Canal Parade – aan bod komen tijdens afdelingsoverleggen. Want hoe vanzelfsprekend het ook klinkt, inclusie komt niet vanzelf – daar moet je vanuit een heldere visie aan blijven werken.

Voor ons is deelname aan de Canal Parade meer dan een groot feest. Het is een symbool voor onze inzet voor D&I, en een signaal naar collega’s én naar de samenleving waarmee wij laten zien waar we voor staan en voor wie we staan. Vandaag in de spotlights, en daarna weer ‘gewoon’ in de manier waarop we werken.

HPV

Elimineren kun je leren

July 5, 2022

We hebben het allemaal weleens meegemaakt. Met dierbare vrienden, familieleden of collega’s. Het ene moment was iemand gezond en even later werd zij of hij geconfronteerd met een levensbedreigende ziekte. Zoiets is altijd vreselijk, maar het is toch niet te bevatten als blijkt dat de ziekte misschien wel voorkomen had kunnen worden?

Een actueel voorbeeld is ziekte – en sterfte – veroorzaakt door het zeer besmettelijke humaan papillomavirus (HPV). HPV kan baarmoederhalskanker veroorzaken, maar ook genitale wratten, kanker bij de penis, anus, vulva of mond- en keelholte. Allemaal aandoeningen die onbeschrijflijk veel leed veroorzaken, terwijl zeker is dat veel van dat leed voorkomen had kunnen worden.

Sterker nog: HPV kan geëlimineerd worden. Net zoals dat eerder is gegaan met andere ziekmakende virussen. Neem polio. In 1988 nam de World Health Assembly een resolutie aan voor de wereldwijde uitroeiing van polio. Gevallen van wild poliovirus zijn sindsdien met meer dan 99% afgenomen^[1].

Ook de gevolgen van vele andere infectieziekten hebben we in de loop der jaren succesvol weten in te dammen. De bekende dr. Maurice Hilleman^[2] werkte jarenlang bij MSD en ontwikkelde tientallen vaccins tegen onder meer de mazelen, de bof, hepatitis A en B, waterpokken, meningitis en longontsteking. Tot op de dag van vandaag hebben deze vaccins wereldwijd miljoenen levens gered.

Terug naar HPV. Hoe mooi zou het zijn als de WHO over een aantal jaren meldt dat door HPV veroorzaakte baarmoederhalskanker zo zeldzaam is geworden dat we ook kunnen spreken van eliminatie in Nederland? Want daar zet men op in, bijvoorbeeld met het Cervical Cancer Elimination Initiative^[3]. De strategie omvat een combinatie van vaccinatie, screening en behandeling.

Een land als Australië ligt goed op koers om deze eliminatie in 2028 te realiseren^[4]. Maar ook dichterbij huis gaat het de goede kant op. Zoals in Slovenië. Daar mikt men op eliminatie in het jaar 2030, ook door middel van screenen, vaccineren en behandelen^[5]. Die aanpak is trouwens onderdeel van een sterk Sloveens Nationaal Kankerplan, gericht op het voorkomen én genezen van kanker.

In Nederland zijn we helaas veel minder ver, zo bleek eerder deze maand in een Tweede Kamerdebat over medische preventie. Kamerleden legden staatssecretaris Van Ooijen van VWS het vuur na aan de schenen, onder meer over het feit dat we al meer dan een jaar wachten op een Nationale Kankeragenda, waarin preventie een plek zou moeten krijgen. Ook ging het over HPV, een virus dat dus kankers en aandoeningen veroorzaakt, terwijl die voorkomen kunnen worden. En waarom is de HPV-vaccinatiegraad in Nederland (55%, terwijl de WHO streeft naar 90%) zo laag, zo vroegen Kamerleden zich af.

Deze week volgt een zogenoemd ‘tweeminutendebat’, waarin deze onderwerpen mogelijk opnieuw op tafel komen, en waarbij Kamerleden ook moties kunnen indienen. Over HPV, maar ook over een nationaal kankerplan. Laten we als land leren van polio, leren van Hilleman, leren van landen als Slovenië en Australië – en ook ons inzetten om HPV te elimineren. Het kan. Ik ben benieuwd!

Judith Zuijderhoudt
Director Policy, Communications en Population Health bij MSD Nederland

^[1^]Website WHO – Poliomyelitis – geraadpleegd op 23 juni 2022
^[2]Website NCBI – Maurice Hilleman: Creator of Vaccines That Changed the World – geraadpleegd op 23 juni 2022
^[3] Website WHO – Cervical Cancer Elimination Initiative – geraadpleegd op 23 juni 2022
^[4] Website Medical Republic – Australia on track to eliminate cervical cancer by 2028 – geraadpleegd op 23 juni 2022
^[5]WHO – Cervical Cancer Profile Slovenia 2021 – geraadpleegd op 23 juni 2022

NL-NON-01951
5 juli 2022

‘Soms veronderstel je kennis bij patiënten die er niet is’

June 22, 2022

Patiënten met een niet-westerse achtergrond zijn vaak digitaler onderlegd dan de zorgverlener denkt. Zij zoeken veel informatie op, maar ontvangen vooral via de telefoon graag meer informatie omdat een computer niet altijd beschikbaar is. Dit vertelt Susan van ’t Westeinde, longarts bij het Maasstad Ziekenhuis en medeonderzoeker van een rapport naar de patiëntenreis van niet-westerse patiënten bij longkanker.

De patiënt kijkt bijvoorbeeld graag een filmpje na in de eigen taal met een uitleg over de ziekte of een behandeling, vertelt Van ’t Westeinde, die uitlegt dat de onderzoekers positief verrast zijn door de uitkomsten. Zij wijst op de mogelijkheden via bijvoorbeeld YouTube. “Het is vooral nuttig voor mensen om filmpjes terug te kijken in de eigen taal. Naar aanleiding hiervan hebben wij van Longkanker Nederland een overzicht gekregen van handige YouTube-filmpjes in andere talen. Dat geeft natuurlijk meer informatie dan wanneer je iets op papier krijgt.”

Lees het volledige artikel op Qruxx

Nieuw consortium vertaalt onderzoek sneller naar betere patiëntenzorg

June 22, 2022

Regelmatig haalt de actualiteit langdurige onderzoeken in en belemmert plannenmakerij snelle innovaties. Om wetenschappelijke inzichten eerder naar betere patiëntenzorg te vertalen, is eind vorige zomer het consortium Pontus opgericht, een initiatief van het St. Antonius ziekenhuis en het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Rien Knol, met de Prostaatkankerstichting betrokken bij de stichting: “Onderzoeken met een korte doorlooptijd leiden snel tot betere patiëntenzorg.”

Er wordt bij ZonMw en KWF Kankerbestrijding veel wetenschappelijk onderzoek verricht naar oncologische behandelingen. “Dat zijn vaak grote, langlopende onderzoeken. Soms wordt een onderzoek door de realiteit ingehaald”, aldus Rien Knol, secretaris bij de Prostaatkankerstichting en lid van het maatschappelijke expertpanel van ZonMw. Studies behoeven regelmatig kortlopende vervolgonderzoeken om de wetenschappelijke puzzel compleet te krijgen. Het blijkt soms echter lastig om voor dit soort studies binnen de reguliere lijnen fondsen te werven.

Lees het volledige artikel op Qruxx

De belangrijke rol van artsen in het informeren over vaccinaties

June 22, 2022

Er is veel onbekendheid over pneumokokken en de vaccinatie hiertegen, constateert Anke Vervoord, directeur van Harteraad. Huisartsen en specialisten spelen een belangrijke rol in de keuze van mensen met hart- en vaataandoeningen.

Het dreigt ondergesneeuwd te raken door de heftige discussies rondom het coronavaccin: ieder najaar krijgt een groep mensen van 66 tot en met 73 jaar een uitnodiging van de huisarts voor een pneumokokkenvaccinatie. Pneumokokken is een bacteriële ziekte waar kwetsbare mensen of ouderen met minder weerstand erg ziek van kunnen worden.

Mensen met hart- en vaatziekten vormen een van de risicogroepen. Dat is de reden waarom onderzoekbureau Ipsos in opdracht van geneesmiddelenbedrijf MSD en expertisecentrum Harteraad onderzoek heeft gedaan naar de vaccinatiebereidheid onder deze groep. De conclusie is dat de 75 procent van de groep een inenting wil. Tegelijkertijd is er nog veel onbekendheid over de ziekte én de vaccinatie, zo legt Anke Vervoord uit.

Lees het volledige artikel op Qruxx

oncologie

‘Bofkont’ Anne-Mieke van den Berg behoort tot de groep van ‘stabiele patiënten’

June 21, 2022

Fotobijschrift: “Van schilderen word ik enorm blij. Ik hoop dan dat mijn werk mensen bereikt die daar ook in blijdschap van kunnen genieten.”

“Ik ben niet ziek, ik heb kanker”

Ruim vijftien jaar geleden kreeg Anne-Mieke van den Berg voor het eerst de diagnose longkanker. Een van haar longen werd verwijderd en na chemotherapie en bestraling kon Anne-Mieke de draad van haar leven weer oppakken. Tot in 2017 het noodlot opnieuw toesloeg. “Het leven loopt zoals het loopt, lang niet alles hebben we voor het uitkiezen. Maar ik ben er nog!”

“Op 16 oktober 2006 ging ik met overgangsklachten langs bij de huisarts. Eigenlijk wilde ik alleen maar pillen ophalen, want ik was druk: als fulltime docent en daarnaast als zij-instromer bezig aan de laatste fase van mijn hbo-opleiding. Maar de huisarts stond erop om bloedonderzoek te doen en een foto van mijn longen te maken. Gelukkig maar, want er bleek een nog niet uitgezaaide tumor in één van mijn longen te zitten. Ik bleek een bofkont, want tijdens het revalidatietraject kon ik mijn studie afronden en weer deels aan de slag als docent. Al was het met de helft minder zuurstof dan voorheen en met een halfjaarlijkse controleafspraak in het ziekenhuis in Antwerpen.”

“Bijna tien jaar bleef ik zo onder controle, waarbij in de loop der tijd de frequentie terugging naar één keer per jaar en de scan werd vervangen door een röntgenfoto. In 2017 stelde mijn longarts voor om toch weer eens een scan te doen. Het ging al zo lang goed, dus ik maakte me ook nu totaal geen zorgen om de uitslag. Maar die was fout, heel fout… In de drie kwabben van mijn enige nog resterende long zaten tumorcellen, overal zat wat.”

Shoppen voor je gezondheid

“Sinds m’n eerste periode met longkanker ben ik vrijwilliger bij Longkanker Nederland, onder meer actief in het lotgenotencontact. Daardoor wist ik bovengemiddeld veel van alle nieuwe behandelopties die in de tussenliggende tijd beschikbaar waren gekomen. In overleg met artsen ging ik shoppen, op zoek naar de behandeling die voor mijn specifieke situatie het meest kansrijk was.”

“Waarom zou je niet shoppen in zo’n geval? Op zoek naar een nieuwe badkamer of auto doe je dat toch ook? Dan toch zeker als het om je gezondheid gaat? Ik vaar op de kennis van de arts, net zoals je vaart op kennis van de garagehouder als je auto kapot is. Beslissen doe je vervolgens in samenspraak.”

Stabiel

“Ik woon in Zeeland, maar voor m’n ‘stereotactische bestraling’ kon ik heel snel terecht in Groningen. In totaal werd dat drie keer zeven uur rijden, maar dat had ik er graag voor over. Daarna kreeg ik het advies om te starten met immuuntherapie. In overleg met de artsen deed ik dat weer in Antwerpen. Eens per drie weken volg ik daar dezelfde routine, op z’n Belgisch: ‘katheterke steken’, ‘bloed trekken’, praatje met mijn longarts, naar de aan mij toegewezen ‘zetel’ en dan wachten tot het medicijn instroomt. Meestal sta ik na twee uur weer buiten.”

“Op de scans is tot nu toe een geringe afname van het tumorweefsel te zien. Daarmee behoor ik tot de categorie ‘stabiele patiënten’. Natuurlijk zou ik liever horen dat de tumoren onzichtbaar zijn, toch ben ik nog steeds een bofkont. Ik heb nauwelijks bijwerkingen van de immuuntherapie en van andere patiënten weet ik dat dat ook heel anders kan zijn…”

Rustig aan

“Wat ik altijd zeg is dit: ‘ik ben niet ziek, ik heb kanker’. Dat zijn twee heel verschillende dingen. Ik kan van alles, ik doe van alles, als ik het maar een beetje rustig aan doe. Dus de ramen zeem ik in twee keer en een trap of helling neem ik in m’n eigen slakkengangetje. Mijn energie ligt op de dag, dan doe ik mijn schoolwerk – inmiddels werk ik als parttime decaan op een VMBO-school – of ik ga lekker schilderen of tuinieren. Niet teveel, want dan betaal ik daar aan het eind van de dag en soms ook nog de volgende dag de prijs voor.”

“Als je met longkanker zo lang blijft leven als ik, dan ben je – helaas nog steeds – een speciaal geval. Maar de ontwikkelingen gaan snel en dat stemt hoopvol. Het leven loopt zoals het loopt, lang niet alles hebben we voor het uitkiezen. Maar ik ben er nog! Ja, ik heb 35 jaar gerookt, ik heb zelfs nog voor een sigarettenfabrikant gewerkt. Heb ik daar spijt van? Dat vind ik lastig, want met spijt schiet je niets op. Wat wél helpt is mensen goed informeren. En daar blijf ik heel graag mijn steentje aan bijdragen!”

NL-NON-01859

oncologie

Bianca Kruize werd op haar 46ste geconfronteerd met mond- en tongkanker

June 8, 2022

“Genieten van ieder moment dat me gegeven is”

Na een spannende carrièrestart als internationaal ambtenaar en diplomaat besloot Bianca Kruize het roer om te gooien. Zij verhuisde met haar partner en de honden naar het rustige Groningse platteland waar zij haar maatschappelijke loopbaan vervolgde en in 2015 werd gekozen in de Provinciale Staten van Groningen. Nog datzelfde jaar sloeg het noodlot toe: kanker. “Op de gang in het ziekenhuis zei een arts laatst tegen me: ‘Daar hebben we de mevrouw die er eigenlijk niet meer hoort te zijn’. Waarom ik hier dan toch nog zit? Immuuntherapie. Dat is de enige reden.”

“Al een jaar of twee had ik een klein bultje onder m’n tong. Ik besteedde er verder geen aandacht aan, totdat het voor m’n gevoel iets begon te groeien, precies op het moment dat ik voor wat anders naar de huisarts moest. Ik vroeg hem ook even naar het bultje te kijken, waarna hij me doorverwees naar het streekziekenhuis. Via een vervangend arts-in-opleiding ging het medische balletje rollen en uitgerekend op kerstavond kreeg ik de uitslag. Het was mond- en tongkanker, met uitzaaiingen naar de lymfeklieren. Foute boel…”

We zijn inmiddels bijna zeven jaar verder als een nu gelukkige Bianca haar bijzondere verhaal vertelt. Over haar ziekte, haar behandeling en haar liefde voor het leven én het Universitair Medisch Centrum Groningen. “Ik hou echt van dat ziekenhuis en de mensen die daar werken. De open communicatie, de wijze waarop men ons betrekt bij alles: dat is zo mooi en heeft ons heel erg geholpen.”

Overleven

Op 6 januari 2016 onderging Bianca de eerste van uiteindelijk twee ingrijpende operaties. “Eerst moest m’n aangetaste mondbodem worden gereconstrueerd, met weefsel uit m’n onderarm. En na zes weken bijkomen, gevolgd door een enorm zware periode met chemoradiatie (een combinatie van chemotherapie en bestraling) moest ik drie maanden later weer acuut onder het mes, na de ontdekking van een zeer snel groeiende tumor in m’n hals. Die bleek al verkleefd te zijn met m’n halsslagader…”

“Op de één of andere manier heb ik ook die tweede operatie overleefd. Maar goed ook, want ik was nog helemaal niet bereid om de handdoek in de ring te gooien. De realiteit was echter dat het niet de vraag was of de kanker weer toe zou slaan, maar hoe snel en waar dat zou gebeuren. Niemand verwachtte op dat moment dat ik m’n 50^ste verjaardag zou halen.”

Tuinboon

“Twee maanden later diende de volgende tumor zich aan, dit keer in een speekselklier achter m’n linkeroor. In het UMCG kwam toen de eventuele mogelijkheid ter sprake om mee te doen aan een klinische studie waarin een behandeling met immuuntherapie werd onderzocht. Het bizarre was dat m’n tumor eerst te klein was, waardoor ik niet in aanmerking kwam. Die ‘tuinboon’ bij m’n oor moest eerst dus nog wat groeien…”

Vlak voordat de studie sloot voldeed ik aan de criteria, waarna ik anderhalf jaar lang om de twee weken immuuntherapie kreeg. Die tuinboon werd eerst nog een golfbal, maar uiteindelijk verdween die en sindsdien ben ik ‘stabiel’. Ik word om de drie maanden gecontroleerd en heb mezelf afgeleerd om me daar vooraf druk over te maken. Mijn leven is sinds de kanker heus niet altijd rozengeur en maneschijn – eind 2021 had ik nog een kaakoperatie – maar ik wil verdorie verder wel genieten van ieder moment dat me gegeven is!”

Betekenisvol

Door haar ziekte werd Bianca arbeidsongeschikt verklaard. “Ik werd ‘maatschappelijk gediskwalificeerd’. Daar kun je in blijven hangen, maar zo zit ik niet in elkaar. Inmiddels heb ik een aantal vrijwilligerstaken opgepakt die me energie geven en die ervoor zorgen dat ik ‘iets terug kan doen’. Ik werk onder meer op organisatorisch en bestuurlijk vlak voor de Patiëntenvereniging Hoofd-Hals (PVHH) en help mee om het eerste ‘Maggie’s Center’ in Nederland te kunnen realiseren.”

“Met dit werk wil ik ook betekenisvol zijn voor mensen die op jongere leeftijd getroffen worden door kanker. Mensen in de bloei van hun leven. Dat zijn er helaas steeds meer, ook met kankervormen in het hoofd-halsgebied, veroorzaakt door een infectie met het humaan papillomavirus (HPV). Zo zet ik me bij de PVHH samen met de behandelcentra in voor laagdrempelige ‘informele nazorg’ en communicatie die ook jongere mensen aanspreekt.”

“Maggie’s Center, vernoemd naar de Schotse schrijfster en tuinarchitect Maggie Keswick Jencks die op haar 43^ste overleed aan de gevolgen van kanker, is een gratis voorziening waarin kankerpatiënten in een ontspannen sfeer lotgenoten kunnen ontmoeten en een beroep kunnen doen op psychologische steun, stressreducerende strategieën en hulp voor partners, familie en vrienden.”

Themabijeenkomsten organiseren, inloopspreekuren en -voorzieningen van de grond krijgen, nieuwsbrieven verbeteren: Bianca doet wat ze kan en wat ze wil. Voor anderen en voor zichzelf. Van achter haar computer, of lekker buiten met haar drie – straks vier – schapendoezen, haalt ze alles uit het leven wat erin zit. “Die handdoek in de ring? Ooit zal het moeten, dat geldt voor ons allemaal. Maar nu nog niet!”

bedrijfsinformatie

MSD onderscheiden voor transatlantische samenwerking

May 20, 2022

Op 19 mei is MSD onderscheiden met de Holland on the Hill Heineken Award. Deze award wordt jaarlijks uitgereikt aan een bedrijf dat een substantiële en positieve bijdrage levert aan het verstevigen van de economische banden tussen de Verenigde Staten en Nederland. De Nederlandse ambasseur André Haspels reikte de award in de Library of Congress in Washington DC uit aan Rick DeLuca, Executive Vice President van MSD en President van MSD Animal Health.

In 1954 opende MSD in Amsterdam het allereerste verkoopkantoor in Europa, waardoor baanbrekende geneesmiddelen uit de Verenigde Staten via Nederland ons continent bereikten. Vandaag de dag vervult Nederland nog steeds een belangrijke spilfunctie in het MSD-netwerk voor de wereldwijde productie en distributie van geneesmiddelen en vaccins.

MSD ontving de Holland on the Hill Heineken Award om diverse redenen. Als een van grootste industriële werkgevers van Nederland met state-of-the-art onderzoeksfaciliteiten en hoogopgeleid talent speelt MSD een actieve rol in het verbeteren van de gezondheid van mens en dier wereldwijd. Ook vielen onze hoogwaardige biotech productiefaciliteit in Oss, de leidende rol die MSD speelt in dierengezondheid en de productie en wereldwijde distributie van vaccins vanuit Haarlem op. Bovendien kent Nederland een stabiele overheid en een een gunstig vestigingsklimaat voor buitenlandse bedrijven, wat ons land een aantrekkelijke samenwerkingspartner maakt.

“De rol van MSD in Nederland en de bijdrage aan het ecosysteem voor life sciences en gezondheidsinnovaties in het bijzonder zijn aanzienlijk. MSD’s aanwezigheid is een sterk voorbeeld van het succes en het belang van onze economische banden”, aldus ambassadeur André Haspels.

Lees ook het blog van Leo Mallmann, managing director van MSD Nederland, over de historie van MSD in ons land.

bedrijfsinformatie

100 jaar biofarmaceutische vernieuwing in Nederland

May 19, 2022

Trots. Dat is wat ik voel als ik op een rij zet wat ik de afgelopen maanden allemaal heb geleerd over de rijke historie van MSD in Nederland. Bijvoorbeeld dat we via onze voorgangers al 100 jaar (!) geworteld zijn in Oss en ruim 70 jaar in Boxmeer. En ik weet nu ook dat MSD in 1954 in Amsterdam het allereerste verkoopkantoor in Europa opende, waardoor baanbrekende geneesmiddelen uit de Verenigde Staten via Nederland ons continent bereikten.

Fast-forward naar 2022. Nog steeds vervult Nederland een belangrijke spilfunctie in het MSD-netwerk voor de wereldwijde productie en distributie van geneesmiddelen en vaccins. Maar we zijn veel meer dan enkel een poort naar Europa.

Vandaag de dag is MSD het grootste geneesmiddelenbedrijf van Nederland. We zijn een werkgever voor zo’n 5.000 mensen in Haarlem, Boxmeer, De Bilt en Oss. Daarmee behoren we samen met bedrijven als Shell, Philips, Unilever, ASML en Heineken tot de grootste industriële werkgevers van ons land. Dagelijks maken, verpakken en distribueren we geneesmiddelen en vaccins naar 140 landen over de hele wereld. Al 25 jaar speelt MSD als biotechpionier in Oss een toonaangevende rol in de ontwikkeling van innovatieve geneesmiddelen. In Haarlem maken we verschillende levensreddende vaccins en in Boxmeer bevindt zich één van de grootste R&D-locaties voor dierengezondheid.

Kortom: onze productie- en innovatiekracht maken ons een economische speler van formaat. Op lokaal, nationaal én internationaal niveau. En dat wordt gezien, want vandaag krijgen we de Holland on the Hill Heineken Award uitgereikt: een onderscheiding voor een bedrijf dat een substantiële en positieve bijdrage levert aan het verstevigen van de economische banden tussen de Verenigde Staten en Nederland. Een mooie erkenning voor de duizenden toegewijde MSD-medewerkers in ons land.

Deze erkenning is niet alleen goed nieuws voor ons bedrijf maar ook voor Nederland. Bedrijven die innoveren en investeren in ons land zorgen immers voor een duurzame en gezonde economie. Als MSD blijven we ons dan ook inzetten voor een betere gezondheid voor mensen en dieren – in Nederland en daarbuiten.

Leo Mallmann
Managing Director MSD Nederland

patienten

Extra aandacht voor het voorkomen, vroeg opsporen en behandelen van blaaskanker

May 5, 2022

“Zie je rood, ga dan naar je huisarts”

Bijna 7.000 Nederlanders hoorden vorig jaar dat zij blaaskanker hebben, bij mannen is het zelfs de op-vijf-na meest voorkomende kankersoort. Deze ernstige aandoening en de mensen die ermee leven verdienen extra aandacht, vindt Guus Venderbosch (68), zelf ex-patiënten al jaren actief voor de patiëntenvereniging. “Preventie en vroegdiagnostiek zijn ontzettend belangrijk.”

Volgens het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) kregen 6.992 mensen in Nederland de diagnose blaaskanker in 2020.1 Ook nam het aantal nieuwe blaaskankerpatiënten met zogenoemde ‘invasieve’ tumoren toe, ondanks al het mijden en uitstellen van zorg door corona.2 Blaaskanker komt drie keer
vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.3 Een van die mannen is Guus Venderbosch, in 2014 werd de ziekte bij hem geconstateerd.

“Ik doorliep een behandeltraject van 1,5 jaar, daarna moest ik regelmatig terug voor controle,
nu gebeurt dat nog één keer per jaar. Als mensen aan me vragen hoe het gaat, zeg ik: ‘Tot nu toe gaat alles goed’! Dat zei ik trouwens ook al voordat ik blaaskanker kreeg. Ik bedoel daar iets optimistisch mee te zeggen, maar ik ben met die woorden ook realistisch.”

Indrukwekkend

De realiteit is namelijk dat de kans om vijf jaar na de diagnose blaaskanker nog in leven te
zijn, sinds begin jaren ’70 niet is toegenomen.4 Datzelfde geldt voor de gemiddelde overleving
met uitgezaaide blaaskanker: 4,5 maanden tussen 2004 en 2008 en 4,3 maanden tussen 2014 en 2018.5

Guus: “Ik ervaar die realiteit persoonlijk in mijn werk voor de patiëntenvereniging ‘Leven met blaas- of nierkanker’. Onze doelgroep is relatief oud, dusje maakt mee dat mensen wegvallen. Dat is altijd verdrietig, maar het meest indrukwekkend zijn de verhalen van mensen die al een tijd vrij van klachten
zijn. Totdat een controle uitwijst dat de ziekte terug is en de levensverwachting niet meer in jaren geteld wordt, maar in maanden. Mensen vol levenslust, en dan opeens toch slecht nieuws…” “De drie speerpunten van onze patiëntenvereniging zijn informatievoorziening, lotgenotencontact en belangenbehartiging. Alle drie heel belangrijk, ook omdat blaaskanker vaker voorkomt dan je denkt. Als ik
mensen spreek, dan lijkt bijna iedereen wel iemand te kennen die de ziekte heeft, of heeft gehad. In ons lotgenotencontact blijven wij verre van medische aspecten, daar zijn artsen voor. Wij bieden informatie en hulpmiddelen zodat mensen zelf beter de weg weten en meer kennis kunnen vergaren.”

Urineonderzoek

“Ook bij blaaskanker geldt dat hoe eerder je erbij bent, hoe beter je kansen zijn, daarom zijn preventie en diagnose in een vroeg stadium zo ontzettend belangrijk. Wat betreft preventie: roken is het grootste
risicofactor voor blaaskanker6. Dat er nog altijd rookwaar verkocht wordt geeft mij een gevoel van ‘dweilen met de kraan open’. Die kraan moet dicht!” Vroeger de diagnose stellen kan onder meer met urineonderzoek. Guus: “Een goede ontwikkeling is dat er gewerkt wordt aan opties om dit laagdrempelig
thuis te doen, net als met een coronazelftest.” Ook zijn er hoopvolle ontwikkelingen qua behandelmogelijkheden voor mensen met de ziekte in een verder gevorderd stadium. Denk aan immuun-, radio- en chemotherapie en (chemo-)radiatie, als mogelijke alternatieven voor een blaasverwijdering. En men doet onderzoek naar nieuwe operatietechnieken.”

Stem van de patiënt

“Patiënten moeten alle relevante behandelopties weten, ook degene die eventueel in een ander ziekenhuis mogelijk zijn. En uit een raadpleging van onze achterban blijkt dat men ook beter geïnformeerd wil worden over zaken als de late en/of langdurige gevolgen van behandelingen en wat men zelf kan doen om (weer) zo goed mogelijk in conditie te komen. Wij als vereniging, maar ook artsen
moeten goed luisteren naar die stem van de patiënt en daar ook naar handelen!”

Wat kan je, naast niet roken, zelf doen om de kans op blaaskanker te verkleinen? Guus:
“Goed op je urine letten: ‘zie je rood, ga dan naar je huisarts’. Ook als je alleen incidenteel
wat bloed ziet. Dat kan komen van een tumorbloedvaatje dat knapt en zich herstelt waarna
de tumor ‘ongemerkt’ verder kan groeien. Voor de duidelijkheid: bloed in je plas kan ook
iets anders zijn. Maar als het blaaskanker is, dan is de kans op een succesvolle behandeling
groter als het snel wordt ontdekt.”

Ga voor meer informatie naar www.blaasofnierkanker.nl

https://iknl.nl/nkr-cijfers
https://iknl.nl/en/news/fewer-cancer-diagnoses-in-2020-
due-to-covid-19-cri
https://www.blaasofnierkanker.nl/blaas-of-nierkanker/
https://iknl.nl/nkr-cijfers
Rapport ‘Uitgezaaide kanker in beeld’, IKNL, oktober 2020,
ISBN 9789072175502
https://www.kanker.nl/kankersoorten/blaaskanker/
algemeen/wat-is-blaaskanker#show-menu