MSD en mantelzorg

November 9, 2022

Share this article

.st0{fill:#00857C;}

mantelzorg MSD

“Ik heb heel veel geluk gehad, met zulke collega’s…”

Zes jaar geleden genoot de familie Nauta nog van een onbezorgde Kerst. Maar plots werd alles anders. Dochter Emma, toen een vrolijke, sportieve meid in groep 7 van de basisschool, bleef last houden van een fel stekende pijn in haar buik, waarna het gezin in een heuse zorg-rollercoaster terechtkwam. Moeder en MSD-onderzoeker Denise krijgt sindsdien van haar collega’s en leidinggevende alle ruimte om mantelzorger te kunnen zijn voor haar dochter. “In overleg is gelukkig alles mogelijk.”

Het ene moment verheug je je nog op het komende zwemtoernooi, vast van plan om een paar persoonlijke records aan flarden te zwemmen. En niet veel later val je bijna flauw van de pijn en ben je zelfs niet in staat om naar school te fietsen… Dat overkwam de toen 11-jarige Emma, dochter van Denise Nauta, die al bijna twintig jaar bij MSD in Boxmeer werkt.

Zenuwpijn

“Emma’s buikpijn begon in januari 2017. Het eerste vermoeden was een blindedarmontsteking, maar er werden geen ontstekingswaarden gemeten. De pijn bleef maar aanhouden en het ging van kwaad tot erger. Met Pasen zijn we naar de eerste hulp gegaan, waarna Emma werd opgenomen. En sindsdien zijn we de hele molen doorgegaan, eerst een ‘eindeloze’ zoektocht naar de oorzaak en daarna alle behandelingen. Van de huisarts, naar ons lokale ziekenhuis, naar het Brabantse streekziekenhuis, naar de pijnpoli in Utrecht en naar Amsterdam voor de operaties.”

Emma bleek ACNES te hebben, een zenuwpijn in de buikwand die vaker voorkomt dan bekend is. “Door de pijn kan Emma vaak niet naar school en ook het sporten heeft ze moeten opgeven. Ook is ze al meerdere keren geopereerd, waarbij er zenuwen zijn weggehaald.

Mantelzorg

“Uiteraard ben je er altijd voor je kind, maar het kostte even voordat mijn man en ik beseften dat wij echt mantelzorg verlenen. Je groeit daar als het ware in, juist ook door er op het werk heel open over te zijn. Mijn collega’s en mijn leidinggevende hebben me alle ruimte gegeven. Ik kreeg een laptop om thuis en onderweg eventueel door te kunnen werken en in overleg hebben we steeds samen gekeken of (bijvoorbeeld) laboratoriumwerk overgenomen of verschoven kon worden.”

“Ik besef dat ik heel veel geluk heb gehad met het type werk dat ik doe én met collega’s en een leidinggevende die zo betrokken en flexibel zijn. Zelfs vanuit andere afdelingen dacht en denkt men mee, zodat wij er voor Emma kunnen zijn als dat nodig is. Vrije dagen switchen, vakantie voor ons ook echt vakantie laten zijn, zorgverlof opnemen: alles is in overleg gelukkig mogelijk en projecten hebben ook nog geen vertraging opgelopen.”

“Aan de buitenkant zie je niets aan Emma en dat leidt helaas vaak tot onbegrip. Hoe fijn is het dan dat je werkgever wél het begrip toont en de tijd en ruimte biedt om zorg en werk te kunnen combineren?”

Bewustwording

“Waarom ik ons verhaal graag wil delen? Ook omdat bewustwording vaak nog een probleem is. Wanneer ‘kwalificeert’ iemand als mantelzorger? Voor veel werknemers en leidinggevenden is dat nog een lastige vraag. Je geeft immers een bepaalde ‘gewichtigheid’ aan jouw zorgkwestie’. Mijn ervaring is dat met elkaar in gesprek gaan heel belangrijk is. Verricht je mantelzorg, hou dat dan niet verborgen voor je collega’s!”